Add this page to:


همسر عباس لسانی: اگر رژيم عباس را تا آخر عمر هم در زندان نگاهدارد نخواهد توانست اراده ما را درهم بشکند

دیدگاه واشنگتن: دوستان و بستگان عباس لسانی، فعال حقوق بشر ایرانی – آذربایجانی، نگران زندگی و جان او هستند.

گزارش میرسد که وی از زندان اردبیل، در نزدیکی شهر اردبیل، به زندانی در یزد، در مرکز ایران منتقل شده است
رقیه، همسر لسانی، می گوید انتقال غیر قانونی بود و ماموران زندان او را به خاطر ایستادگی در برابر این اقدام بشدت کتک زدند.
دوستان لسانی معتقدند او به این دلیل انتقال یافت که منزوی تر شود و در برابر آزار و ایذای مقامات ایران آسیب پذیرتر گردد. گزارش می رسد که لسانی اعتصاب غذا کرده اعلام است.

رقیه لسانی در مصاحبه ای با سرویس آذربایجانی صدای آمریکا گفت ایرانی های آذری به پیکار خود برای حقوق اساسی انسانی خود ادامه خواهند داد:

آنها {رژیم ایران} ما را بزانو در نخواهند آورد. اگر آنها عباس را تا آخر عمر هم در زندان نگاهدارند، نخواهند توانست اراده ما را درهم بشکنند، ما همیشه از او حمایت خواهیم کرد.

وزارت امور خارجه آمریکا در گزارش اخیر خود در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران می گوید : "در ژوئن ۲۰۰۶ مقامات ایرانی عباس لسانی، فعال آذری، را در پی تظاهراتی اعتراض آمیز دستگیر کردند و او را به برگزاری تجمعاتی علیه نظام متهم ساختند. به گزارش عفو بین الملل در سپتامبر ۲۰۰۶ ، او به 18 ماه زندان و پنجاه ضربه شلاق محکوم شد.

رضا داغستانی، زندانی سیاسی ایرانی – آذری دیگری است که با خطر روبرو است. او سردبیر یک خبرنامه دانشجوئی بنام "چنلی بئل" Chamlibel است، که به زبان های آذری و فارسی منتشر می شود، و نقش فعالی در آموختن زبان ترکی آذری و برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز بمناسبت روز بین المللی "زبان مادری" در ۲۱ فوریه، بر عهده داشته است.

بگفته عفو بین الملل، داغستانی در ۲۱ فوریه سال جاری در خانه اش در ارومیه دستگیر شد. عفو بین الملل بر این عقیده است که او فقط به دلیل فعالیت های صلحجویانه به سود ایرانیان آذری، زندانی شده است. مقامات عفو بین الملل همچنین بر این باورند که داغستانی با خطر شکنجه روبرو است.

کاندولیرا رایس وزیر امور خارجه امریکا می گوید: "در هر منطقه جهان، مردان و زنان برای تامین حقوق انسانی و آزادی های اساسی، دنبال کردن ندای وجدان خود و بیان افکارشان بدون ترس، انتخاب کسانی که می خواهند بر آنها حکومت کنند و مسئول و پاسخگو دانستن رهبرانشان و دست یابی به حقوق برابر بر اساس قانون، به آرامی کار می کنند، و اغلب با قبول خطری بزرگ برای خود و خانواده هایشان، کار می کنند." خانم رایس می افزايد" آمریکائیان همچنان بر این باورند که وظیفه ما است از این مردان و زنان شجاع حمایت کنیم."