تهران براي ترکها نا امن شده است-احسان آستارالي

اویرنجی:

تهران براي ترکها نا امن شده است دستگري فعالان سياسي، حقوق بشري، دانشجويئ و در کل مدافعان بي دفاع آذربايجان در تهران با شدت و حدت ادامه دارد و با گذشت چندين ماه از دستگيريهاي گسترده فعالان حقوق بشري و سياسي در زنجان دولت فارسگراي تهران بدون توجه به حقوق بشر فعالان ملي آذربايجان در تهران را به حبس مي برد و حق گرفتن وکيل و داشتن دادگاه عادلانه را هم از آنها مي گيرد. اولين يورش ماموران امنيتي به فعالان ملي در تهران از اواسط تابستان با دستگير وکيل صالح کامراني در کرج صورت گرفت و بعد از آن فعالان ملي آذربايجان به صورت سريالي يکي بعد از ديگري به محبس برده شده اند عبدالله عباسي جوان، دکتر محمد علي حيدري، يعقوب سالکي نيا(ايلقار مرندلي)، محمد نصرتي، سيد قاسم سيدين زاده از جمله افرادي هستند که توسط توسط نيروهاي امنيتي به صورت غير قانوني دستگير شده و به زندان اوين برده شده اند و تابحال هيچ کدام از اين افراد نتوانسته اند براي خود وکيل بگيرند و بعضي از اين افراد هم نتوانسته اند با خانواده خويش ملاقات داشته باشند. اولين دستگري گسترده ترکها در تهران به ارديبهشت سال 1383بر مي گردد که با يورش نيروهاي امنيتي به خانه يکي از فعالان ملي با دستگيري ابراهيم جعفرزاده و جمعي ديگر از فعالان ملي و همچنين دستگير تعدادي از فعالان ملي به همراه فرزاد صمدلي در روز 24 آوريل 1383 در جلو کليساي سرکيس صورت گرفت که در آن زمان طوفاني به پا کرد و اخبار دستگيري گسترده ترکها در تهران در صدر اخبار قرار گرفت و افزوده شدن مساله ترک-فارس-ارمني به اين مساله هم جاذبه خاصي داده بود فضاي نسبتا باز آن روز موجب شد که افکار عمومي به اين دستگيريها عکس العمل نشان دهد و دولت مجبور شد که هر چه زودتر فعالان ملي را که بيش از 10 نفر بودند آزاد کند اين نوع دستگيري ها حکومت هاي بلوک شرق را در ذهن تداعي مي کند که نيروهاي امنيتي آن حکومتها با دستگيري يک نفر تمامي دوستان و فاميل آن فرد را در مدت زمان کوتاهي دستگير مي کرد تا اطلاعاتي از آنها بگيرد و اين دستيگريها به هيچ قانوني مبتني نبود بسياري از مواقع ديده مي شد که افرادي را دستيگر کرده اند که هيچ خبري از ماجرا نداشته و سالها بدون اينکه تفهيم اتهام شود در زندان مي ماند بعدا بدون اينکه عذري خواسته شود فرد يا افراد را آزاد مي کردند اين بي قانوني و بي احترامي به نوع انسان يادگار اين حکومتهاي کمونيستي و فاشيستي است که امروزه در جمهوري اسلامي هم بکار گرفته شده است. قصد حاکميت از اين دستيگريها هرچه باشد ولي حرکت ملي نشان داده است که بيدي نيست با اين بادها بلرزد و حاکميت هرچقدر فشار غير قانوني و نامشروع خويش را بر فعالان ملي در تهران زياد کند حرکت ملي قويتر و جهاني تر مي شود، گسترش حرکت ملي از بطن آذربايجان به تهران و ديگر استانهاي ممالک محروسه نشان از رشد فزاينده افکار ملي در ميان ترکهاي ساکن در جغرافياي ممالک محروسه دارد در اين مساله اگر امروزه تهران براي فعالان سياسي ترک نا امن شده ولي يک برگ موفقيت براي حرکت ملي و فعالان ملي است چرا که حرکت ملي جنگ را از خانه خويش به خانه دشمن آورده است در خانه حريف به مبارزه با دشمن مي پردازد اين يکي از تاکتيکهاي مبارزاتي است که فعالان ملي به صورت سيال، مبارزه را از بطن آذربايجان به حاشيه ها برده وحريف را در اين مراکز مشغول کرده است، اين سياست بايد ادامه داشته باشد از سويوق بولاق(مهاباد)، قزوين گرفته تا ساوه و انزلي و رشت هم به اين مساله بايد بپيوندند و حاکميت از جاهاي مختلف بايد تحت فشار قرار گيرد و در جاهاي متعدد بايد مشغول شود ديگر نبايد ما در خانه خويش با حريف مبارزه کنيم و انرژي خويش را تحليل ببريم بايد نقاط مختلف مبارزاتي فعال شوند از جمله قشقايستان هم براي اين مساله داراي پتانسيل زيادي است بايد اين نقطه را هم فعال کرد و به جمع مبارزات ترکها پبوند زد در هر شهري که ترکها زندگي مي کنند بايد فعاليت ملي زيادتر شود و سياليت مبارزه حريف را خسته کند نا امن شدن تهران براي فعالان ملي نبايد ما را بترساند در عوض بايد فعاليت در اين نقطه را زيادتر کرد و حومه تهران و مراکز ترک نشين اطراف تهران را هم بايد به ميدان مبارزاتي فعالان ملي تبديل شود اگر بيداري ملي را در اين مناطق تقويت کنيم حاکميت مجبور خواهد شد واقعيت حرکت ملي را به عنوان يک واقعيت سياسي بپذيرد و قبول اين واقعيت شکستي بر حاکميت تلقي خواهد شد و حرکت ملي يکي يکي خاکريزها را فتح خواهد کرد و سنگر به سنگر پافارسيستها را عقب خواهد راند چگونه که تابحال فعالان ملي با حرکت مدني خويش توانسته اند حاکميت را عقب برانند و ورقهاي زريني بر مبارزات ملي خويش بيافزايند.