هشت دانشجوی سهند بر اثر اعتصاب غذا روانه بیمارستان شدند

دوشنبه ۹ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲٨ آوريل ۲۰۰٨

خبرنامه امیرکبیر: در حالیکه تحصن دانشجویان دانشگاه سهند تبریز از هفته گذشته آغاز شده است، دانشجویان دانشگاه سهند همچنان به تحصن خود ادامه می دهند. پس از اینکه در جلسه دانشجویان با رئیس دانشگاه سهند در پنج شنبه شب گذشته دانشجویان به خواسته های خود نرسیدند، اعتصاب غذای خود را شروع کردند. در آن جلسه که تا بامداد جمعه به طول کشید، دکتر محمدرضا چناقلو هیچ یک از خواسته های دانشجویان را نپذیرفت.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، بر اثر اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه سهند تا کنون ۸ نفر٭ از این دانشجویان روانه بیمارستان شده و حال جسمی بسیاری دیگر از این دانشجویان وخیم می باشد. با این وجود رئیس دانشگاه سهند بی توجه به وضعیت وخیم جسمی اعتصاب کنندگان حاضر به پذیرش خواسته های دانشجویان نمی باشد. چناقلو روز شنبه به تهران فراخوانده شده بود تا پیرامون اعتراضات دانشجویان دانشگاه سهند به نمایندگان وزارت علوم و وزارت اطلاعات توضیح دهد.

لازم به یادآوری است اعتراض دانشجویان سهند از هفته گذشته در پی هتک حرمت مسئولین حراست دانشگاه به چند تن از دانشجویان دختر آغاز شد. استعفای دکتر زاهد، معاونت دانشجویی فرهنگی و حسینی، ریاست حراست دانشگاه، لغو احکام کمیته های انضباطی در ترم های اخیر و عدم تبعیض جنسیتی میان فعالین و تشکل ها در فعالیت های فرهنگی مرتبط با امور فرهنگی از خواسته های دانشجویان می باشد.

٭ تعداد دانشجویان که بر اثر اعتصاب غذا راهی بیمارستان شده اند تا بامداد روز دوشنبه ۸ نفر بوده است. طبق گزارشات رسیده از دانشجویان دانشگاه سهند، این تعداد رو به افزایش است و تاکنون ۱۲ دانشجو روانه بیمارستان شده اند.

ادامه مطلب ...

وضعیت نامناسب وحید بهادری در زندان اورمیه

يکشنبه ٨ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۷ آوريل ۲۰۰٨

ساوالان سسی: وحید بهادری ۲۳ ساله و فعال حرکت ملی آذربایجان که هم اکنون در بند ۱۳ زندان اورمیه بسر می برد در تماسی که با خانواده خود داشت به شدت از وضعیت بند موجود انتقاد کرد. وحید بهادری گفت در این بند بذهکاران و اراذل و اوباش نگهداری می شود و علی رغم مراجعه پی در پی ام مسئولين زندان از انتقال من به بند ۱۲ موسوم به بند جرايم امنيتی امتناع می کنند.

وی در مورد بهداشت این بند نیز گفت: وضعیت بهداشت اینجا به شدت نگران کننده است.

لاذم بذکر است خانواده این زندانی سیاسی با وجود تلاشهای بسیار تاکنون موفق به ملاقات با وی نشده اند.

بهادری ساکن اورمیه می باشد که در تاريخ ۲۰ اسفند۸۶ توسط نيروهای اطلاعاتی اورميه بازداشت و روز ۲۴ فروردين ۸۷، در یک جلسه محاکمه ای که در شعبه يک دادگاه انقلاب اورمیه، بدون حضور وکيل مدافع و به رياست قاضی درويشی برگزار شد، به اتهام اقدام عليه امنيت ملی و تبليغ عليه نظام جمهوری اسلامی به هفت ماه حبس تعزيری محکوم شد.

خاطر نسان می شود وحيد بهادری قبل از اين نيز در تاريخ ۲۸ ارديبهشت ماه سال ۸۶، مقارن با سالگرد اعتراضات خرداد ملت آذربايجان دستگير و بعد از تحمل ۲۲ روز بازداشت در سلول انفرادی بازداشت گاه اداره اطلاعات اورميه به قيد وثيقه ۱۰ ميليونی آزاد و در تیر ماه همان سال، در شعبه اول دادگاه انقلاب به رياست قاضی درويشی به اتهام " تلاش برای تشکيل حکومت پان ترکيستی و به تبليغ و هواداری به نفع گروه گايپ ( حزب استقلال آذربايجان جنوبی ) " به شش ماه حبس تعزيری که به مدت ۲ سال تعليق می شود محکوم شده بود.

ادامه مطلب ...

نگاهی حقوقی در حاشیه بازداشت اخیر فعالین اردبیل

آیدین آزاد
Aydin.azad@gmail.com

جرم به دلیل ماهیتش گاهاً به سیاسی و عمومی تفکیک می شود این تفکیک در جریان تفکر لیبرالیستی در قرن 19 بوجود آمد که طبق آن مجرم سیاسی را به لحاظ انگیزه های مردمی و اصلاح طلبانه یا قهرمانی آرمانی که جان و مال خو را در راه هدف مقدس خود فدا می کند را شایسته امتیازاتی نسبت به بزهکاران عادی می دانست .

اصولاً استعمال لفظ مجرم به افرادی که به انگیزه اصلاحات اجتماعی و نه شخصی و گروهی علیه نظام حاکم قیام می کنند قانع کننده نیست اما به هر حال ضرورت تفکیک همیشه وجود دارد .

حقوقدان برجسته فرانسوی به نام "آرتولان" این تفکیک را از دیدگاه عینی بررسی کرد و اینطور عنوان می کند که برای شناخت مجرم سیاسی و تمییز آن از بزهکار عادی بهتر است چند پرسش مطرح کرد و پاسخ آنها را دانست تا به این تفکیک رسید .

پرسش اول این است : چه فرد یا افرادی مستقیماً از جرم ضرر دیده اند ؟ پاسخ آن دولت است . پرسش دوم : به چه نحوی به حق دولت لطمه وارد آمده ؟ پاسخ، هدف لطمه به حقوقی است که تشکیلات اجتماعی و سیاسی دولت را مد نظر قرار می دهد . پرسش آخر این است که چه نفعی از نظر مجازات در مورد اینگونه مجرمان وجود دارد ؟ پاسخ چنین است که نفعی که در ارتباط با تشکیلات اجتماعی و سیاسی دولت باشد .

کشورها دموکراتیک معمولا نسبت به تفکیک جرم سیاسی از جرم عمومی خوب عمل می کنند اما در کل دولتها بیشتر متمایل به توسعه قلمروی جرائم عمومی و محدودیت جرائم سیاسی هستند زیرا از جهات مختلف مانند نحوه برخورد ، تشریفات رسیدگی ، استرداد و تبعات محکومیت مجرمان سیاسی از امتیازات بیشتری برخوردارند .

مساله ای که ما در مواجهه با بازداشت فعالین آذربایجان در اردبیل آقایان اردشیر کریمی، بهروز علیزاده، رحیم غلامی و ودود سعادتی می بینیم حاکی از اینست که نحوه برخورد مامورین با این بازداشت شده گان نه تنها مطابق با قوانین بین المللی بلکه با ظابطه های ایران نیز مغایر می باشد

طبق اصل 32 قانون اساسی ؛ « هیچ کس را نمی توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین کند در صورت بازداشت موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت 24 ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه در اسرع وقت فراهم گردد مختلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود » .

این در حالیست که دستگیری این فعالین در 12 فروردین صورت گرفته و تا کنون نه تنها هیچ تفهیم اتهامی در کار نمیباشد باکه مامورین اطلاعات از اعمال سختترین شکنجه ها نیز هیچ ابایی نداشته اند.

کثرت اعمال شکنجه های جسمی نظیر کشیدن ناخن ، شوک الکتریکی ، آویزان کردن از پا بُعد جسمی شکنجه را در افکار عام بیشتر تداعی نموده است در حالیکه شکنجه هرگونه اذیت جسمی و روحی را شامل می شود . توهین ، تهدید ، سلول انفرادی و هرگونه اعمالی که سبب آزار روح و جسم بشری شود شکنجه بحساب می آید .

شکنجه در هر سطحی که باشد در قوانین بین المللی و ایران منع شده است ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و اصل 38 قانون اساسی ایران این ممنوعیت را اعلام می دارند طبق اصل 38 قانون اساسی « هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است . اجبار شخصی به شهادت ، اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت ، اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است . متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود . هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر ، بازداشت ، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنون و موجب مجازات است » .

شوک الکتریکی ، ضرب و شتم ، آویزان کردن از پا ، سلول انفرادی ، توهین و تحقیر از جمله شکنجه هاییست که در پی بازداشت غیر قانونی این فعالین صورت گرفته است . اصل 22 قانون اساسی نیز در منع این اعمال ، حیثیت ، جان ، حقوق ، مسکن و شغل اشخاص را از تعرض مصون می داند .

قوانین ایران ضمن منع شکنجه ، اعمال کنندگان هر گونه شکنجه را لایق مجازات می دانند اصل 32 و 38 علاوه بر منع شکنجه بر مجازات عوامل شکنجه نیز تاکید می نمایند اما آیا قوه قضائیه تا به حال در احیای حقوق فعالین سیاسی گامی برداشته تا در جهت مجازات شکنجه گران نیز اقدامی کرده باشند؟

مطابق اصل 156 قانون اساسی ، قوه قضائیه قوه ای است مستقل که پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسئول تحقق بخشیدن به عدالت و عهده دار وظایفی نظیر نظارت بر حسن اجرای قوانین ، احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادی های مشروع می باشد . حال صادر کردن حکم به پرونده های سیاسی که خالی از اقرارهای دروغین که شکنجه گران در بیشتر موارد از بازداشت شده گان میگیرند چه اندازه عادلانه میباشد؟ در محکاکمه کدامین فعال سیاسی آذربایجان ما شاهد استقلال قوه قضائیه بوده ایم؟

براساس تعریفی که در کنفرانس بین المللی کوپنهاک در سال 1935 ارئه شده جرمی است که علیه تشکیلات و عملکرد دولت واقع می شود جرم سیاسی محسوب میشود. تعریف « آرتولان » حقوقدان فرانسوی از مجرم سیاسی نیز مجرم سیاسی محسوب شدن فعالین سیاسی بازداشت شده را واضح تر می سازد پس طبق اصل 68 قانون اساسی رسیدگی به جرائم فعالین سیاسی باید علنی و با حضور هیئت منصفه صورت گیرد ( اصلی که در محاکمه فعالین سیاسی مان به فراموشی سپرده میشود ).

در قانون اصلاحیه 1352 نیز به تکرار جرم و حضور هیئت منصفه در دادگاهی مجرمان سیاسی اشاره شده بود اصل 168 نیز صرفاً به این مسأله اشاره کرده است اما نکته ای که در اینجا مسکوت مانده اینست که تابحال تعریفی از جرم سیاسی منطبق با اصل 168 قانون اساسی ارائه نشده است .

عدم تعریفی مشخص از جرم سیاسی بصورت عمد باعث محاکمه مجرمان با در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی و نه ماهیت پرونده می شود .

حال با در نظر گرفتن امتیازاتی که مجرمان سیاسی نسبت به بزهکاران عادی دارند و عدم ارائه تعریف مشخص از جرم سیاسی در یک اصل بنیادین قانون اساسی ( اصل 68 )آشکار به نظر می رسد که قوه قضائیه فعالین سیاسی را با چه اتهاماتی محاکمه کند.

به امید آزادی تمامی زندانیان سیاسی

ادامه مطلب ...

تشدید فشارها نسبت به فعالین هویت طلب در تبریز

جمعه ۶ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۵ آوريل ۲۰۰٨

ساوالان سسی: با نزدیک شدن به دومین سالگرد اعتراضات خرداد ۸۵ آذربایجان فشارهای امنیتی روز به روز بیشتر می شود ،روز گذشته در تبریز چندین تن به وزارت اطلاعات احضار و تهدید شده اند.

همچنین مراجعه نیروهای امنيتی برای دستگيری امیر عباس بنائی کاظمی فعال مدنی آذربایجانی در نتيجه عدم حضور وی در منزل بي نتيجه بوده است.

امیر عباس بنایی کاظمی فعال سیاسی اهل تبریز می باشد که سال گذشته بعد از تحمل ۶ ماه حبس، به قید آزادی مشروط از زندان تبریز آزاد شد. این فعال هویت طلب از سوی دادگاه انقلاب اسلامی تبریز به ۲ سال زندان محکوم شده بود و پس از تقاضای تجدید نظر این محکومیت به یک سال تقلیل یافته بود.

بنایی کاظمی در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه ۸۶، توسط نیروهای اطلاعاتی در منزلشان در تبریز بازداشت و بعد از یک ماه بازداشت توأم با شکنجه در سلول انفرادی وزارت اطلاعات به بند ۹زندان مرکزی تبریز انتقال یافته بود.

ادامه مطلب ...

گزارش مطبوعاتي، کمیته مبارزه با شکنجه زندانیان سیاسی آذربایجان در ایران

بازداشت شدگان اخیر اردبیل، بشدت شکنجه جسمی و روحی شده اند

ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر به صراحت بيان مي دارد "احدي را نمي توان تحت شکنجه يا مجازات يا رفتاري قرار داد که ظالمانه يا بر خلاف انسانيت و شئون انساني يا موهن باشد". که اين امر در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز مورد تاييد قرار گرفته و طبق نص صريح آن "هرگونه شکنجه براي گرفتن اقرار يا کسب اطلاع ممنوع است"

در هفته های گذشته شاهد موج جدید بازداشت فعالین مدنی، دانشجویان، روزنامه نگاران و.فشارهای وارده بر فعالین سیاسی آذربایجان بوده ایم.

دوازده فروردین در اردبیل عده زیادی با حمله ناگهانی نیروهای اداره اطلاعات در منزل، محل کار٬ خیابان و اماکن عمومی دستگیر شده اند و محل نگهداری آنها بعد از هفته ها به خانواده ها یشان اطلاع داده شده است.

امروز چهارده روز از بازداشت اردشیر کریمی خیاوی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اردبیل، بهروز علیزاده فعال حقوق بشر، رحیم غلامی نویسنده و روزنامه نگار، ودود سعادتی فعال مدنی، در اردبیل می گذرد و آنها تحت فشارهای روحی و شکنجه های جسمی قرار دارند٬ از داشتن وکیل و دیگر حقوق یک زندانی محروم هستند و خانواده هایشان تهدید می شوند.

آنها بعد از انتقال به زندان اردبیل در تماس تلفنی با خانواده خود اعلام داشته اند که برای گرفتن اقرار و کسب اعترافات دروغین به شدت شکنجه شده و به طرق وحشتناکی مورد تهدید قرار گرفته اند.

به گفته آنها « ضرب و شتم با مشت و لگد، استفاده از کابل به عنوان شلاق، دادن برق و شوک الکتریکی ، آویزان کردن از پا برای ساعتها، سلول انفرادی، بی خوابی دادن و توهين و تحقير» از جمله روش هايی بوده که در جريان اعتراف گيری های دروغین به کار برده شده است.

هم اکنون سلامت این زندانیان در نتیجه شرایط سخت زندان و اعتصاب غذایی که در اعتراض به فشارها کرده بوداند به مخاطره افتاده است.

اردشیر کریمی از بیماری مغز و اعصاب و رحیم غلامی که از بیماری کلیه رنج میبرند محروم از دسترسی به هرگونه امکانات پزشکی هستند.

ما بعنوان " کمیته مبارزه با شکنجه زندانیان سیاسی آذربایجان در ایران " ناراحتی و نگرانی جدی خود را از شکنجه نامبردگان که هم اکنون در زندان مرکزی اردبیل نگهداری می شوند٬ ابراز داشته و از رسانه ها٬ سازمانهای دفاع از حقوق بشر و گروههای ضد شکنجه تقاضا داریم بر علیه بازداشتهای غیرقانونی و فشارهای وارده برفعالان مدنی و حبس روزنامه نگاران آذربایجانی اعتراض کنند

در پایان یادآور می شویم که اقرار و اعتراف که تحت شکنجه باشد فاقد ارزش و اعتبار قانونی است و متخلفین این امر باید مجازات شوند.

پنج‌شنبه ۵ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۴ آوريل ۲۰۰٨

متن به زبان ترکی آذربایجانی

متن به زبان انگلیسی

URL: http://www.stoptorture.blogfa.com/


e-mail: committee.stoptorture@gmail.com

ادامه مطلب ...

نگرش خودی و غير خودی در دفاع از حقوق بشر، منافی دموکراسی است

آيدين تبريزی
اخيراً سميناری با عنوان «به رسميت شناختن حق برگزاری تجمع از وظايف حکومت ها است» برگزار گرديد که در آن فعالان سياسی و حقوق بشر از جمله خانم شيرين عبادی، عبدالفتاح سلطانی و عبداله مومنی به سخنرانی پرداختند. از اخباری که در رسانه ها منتشر شده است، چنين بر می آيد که متاسفانه حتی کوچکترين سخنی در باره سرکوب بزرگترين و گسترده ترين تجمع اعتراضی مسالمت آميز ساليان اخير يعنی اعتراضات خردادماه مردم شهرهای مختلف آذربايجان که به شدت سرکوب شد و دهها نفر در جريان آن کشته شدند (که حداقل کشته شدن ۶ نفر در نقده (به نقل از بازتاب) و يک نفر در مشکين شهر (با تأييد اعلمی نماينده تبريز) از طرف منابع دولتی نيز تأييد شد)، به ميان نيامده است!

من روی سخنم با خانم شيرين عبادی است. شما به حق گفته ايد که « بر اساس اصل ۲۷ قانون اساسی، برگزاری تجمعات مسالمت آميز که بدون حمل سلاح باشد و مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است» اما آيا مردم آذربايجان در حرکتهای مسالمت آميز خود سلاح حمل کرده بودند، يا شعارهايی مخل مبانی اسلام سرداده بودند؟ يا شما اعتراضات آذربايجانيان را که خواستار حقوق حداقلی مصرح در قانون اساسی يعنی آموزش زبان مادريشان در مدارس و دانشگاهها بودند؛ را حرکتی نادرست تشخيص داده ايد؟! و يا آن را در مقايسه با سرکوب دراويش گنابادی و سنديکای کارگران، آنقدر کوچک و کم اهميت دانسته ايد که به دليل تلخيص، آن را به صورت مستتر در سه نقطه (...) قرار داده ايد؟! (سخنان خانم عبادی به نقل از سايت عصر نو: «حالا اين سوال مطرح است آيا دروايش گنابادی، دانشجويان، کارگران و... اسلحه داشتند که اينگونه با آنها برخورد شد؟ کدامشان حرف غير اسلامی زدند؟ در روز یک خرداد چه کسی حرف غير اسلامی زد يا اسلحه داشت که آنطور به تجمع کنندگان حمله کردند؟»)

من هميشه به عنوان يک منتقد فعالين حرکت ملی آذربايجان، رويگردانی آنها از همکاری با حرکتهای آزاديخواهانه سرتاسری و جدا کردن راه خود از آنها را به نقد کشيده ام و معتقد بوده ام اين تفرق نه تنها باعث ضعف جبهه آزاديخواهی خواهد شد، بلکه نتيجه ای جز حرکت در جهت فروپاشی ايران نخواهد داشت، اما از طرف ديگر پاسخی منطقی به ايرادات به حق آنها که معترضند چرا هيچ يک از گروههای سياسی سراسری توجهی به خواسته های ملی و زبانی آنها ندارند و حتی نوعی نگرش خودی و غيرخودی به مسائل بديهی حقوق بشر و دموکراسی دارند را پاسخی نمی يابم. شما به عنوان يک فعال حقوق بشر می بايست فارغ از نگرش های سياسی، از حقوق انسانی کسانی که حتی (به زعم شما) تفکر نادرستی نيز دارند، دفاع کنيد و هرچه سرکوب اين حرکتهای مسالمت آميز سنگين تر باشد، با توجه و پيگيری بيشتری از حقوق پايمال شده آنان دفاع کنيد. وجود پيشداوری ذهنی در تقسيم بندی حقوق نقض شده انسانها به آنهايی که نگرش سياسی درستی دارند (گروه خودی) و آنهايی که نگرش سياسی نادرست دارند (گروه غير خودی) در شأن يک فعال حقوق بشری چون شما نيست.

اين که که يک فعال سياسی بنا به نگرش خاص خود، حاضر به انعکاس نظريات رقيب سياسی خود نباشد به نوعی قابل درک است (هرچند دفاع از حقوق شهروندی تمام انسانها حتی مخالفان سياسی لازمه دموکراسی است) ولی اينکه يک فعال حقوق بشر، در دفاع از حقوق شهروندی فعالين سياسی، قائل به خودی و غير خودی باشد و اعمال تبعيض در دفاع از حقوق شهروندی کسانی که مواضع سياسی شان را نمی پسندد را روا دارد، به هيچ عنوان قابل پذيرش نيست. زيرا همان گونه که خود گفته ايد دفاع از حق اعتراض مسالمت آميز کسی که با ما هم فکر است اصلا موضوعی حقوق بشری به حساب نمی آيد بلکه مساله آنجاست که از حقوق شهروندی کسانی دفاع کنيم که نظراتشان را قبول نداريم. از طرف ديگر آيا اگر عده ای افراطی را کنار بگذاريم، مردم آذربايجان در اعتراضات مسالمت آميز خود جز دفاع از حيثت خود، دفاع از حق آموزش زبان مادری شان و اعتراض به تبعيض اقتصادی در قبال منطقه شان و احقاق حق حاکميت بر سرنوشت خويش در قالب فدراليسم، چيز ديگری را می خواستند؟ هرچند دفاع از حقوق شهروندی آن افراد افراطی نيز دقيقا يک موضوع حقوق بشری است که به هيچ بهانه ای قابل انکار نيست.

آيا آن نوجوان نقده ای که شايد تنها به دليل کنجکاوی در اعتراض مردمی شرکت کرده بود و با شليک مستقيم گلوله هدف قرار گرفت و کشته شد، از نظر شما چه گناهی نابخشودنی مرتکب شده بود که شما در دفاع از حق او اين چنين اکراه داريد؟ آيا دفاع از حق اين کودک هم وطن در اولويت بالاتری است يا دفاع از متهمين به ترور کور انسانهای بی دفاع، در زندان گوانتانامو؟! (هرچند همان تروريست ها نيز بايد از حقوق شهروندی برخوردار باشند و در آن شکی نيست) آيا شما متوجه گسست عاطفی شديدی که بدليل اين بی توجهی مرکز نشينان نسبت به حقوق اوليه حاشيه نشينان در حال اوج گرفتن است، هستيد؟ آيا می دانيد که همين رفتارهای تبعيض آميز، بسيار بيشتر از خشونت حکومت مرکزی در روی آوردن مردم به سمت گروههای افراطی موثر است؟ همان گروههای افراطی که تنها راه احقاق حقوقشان را در جدا شدن از سرزمين مشترک و کهن همه ما يعنی ايران، تبليغ می کنند. حداقل حکومت آقای احمدی نژاد آن قدر به شعار عدالت و مهرورزی پايبند است که سرکوب و خشونت را بين تمام بخشهای ايران، تقريبا به صورتی عادلانه، توزيع کرده است! اما برخی از گروههای اوپوزيسيون مرکزگرا که مدعی دموکراسی و حقوق بشر هستند، در عمل تبعيضی غير قابل باور در قبال حاشيه نشينان روا می دارند. يک فعال حقوق بشر می بايست مابين دفاع از حقوق شهروندی انسانهايی که بدون خشونت و غير مسلحانه تنها به بيان نظرات و عقايد خود پرداخته اند (هرچند اين عقايد به زعم او نادرست باشد) و دفاع از نظرات آنها تفاوت قائل شود.

سخنی نيز با آقای اکبر گنجی دارم که اخيرا در فراخوانی، خواستار اعتصاب غذای عمومی برای آزادی زندانيان سياسی شده اند که در جای خود بسيار ارزشمند است. اما گله ای که اينجا وارد است اين است که چرا نامی از خيل عظيم دستگير شدگان حوادث اخير آذربايجان نبردند. هرچند ايشان در مصاحبه با راديو فردا و نام بردن از آقايان عباس لسانی، غلامرضا امانی، چنگيز بخت آور، حسن دميرچی، صالح کامرانی، مجيد پژوه فام در اقدامی ارزشمند به جبران آن پرداختند که قابل تقدير است. لذا به جای تکرار انتقاداتی که ديگرانی چون احمد باطبی نيز گفته اند به جنبه های ديگر حساسيت توجه به مساله اقليتهای قومی و زبانی در شرايط کنونی می پردازم.

آيا می دانيد که به خاطر همين کم توجهی ها (که شايد بی غرض هم بوده باشد) نوعی احساس تبعيض و شهروند درجه دوم بودن در دل تک تک فعالين سياسی اقوام ايجاد می شود و همين امر چه ضربه جبران ناپذيری به وحدت کشور وارد می کند؟ آيا اين که تمام شرکت کنندگان در اعتراضات اخير آذربايجان را تجزيه طلب بناميم و به همان دليل، در دفاع از حقوق شهرونديشان ترديد کنيم، باعث نخواهد شد آنهايی که شايد تنها برای دفاع از حيثيت خود و دفاع از زبان مادری خود دست به اعتراض مسالمت آميز زده بودند، به واقع باورشان شود که تجزيه طلب هستند؟! آقای گنجی اجازه ندهيد که شما را با کسانی چون کوروش مدرسی که با ادبيات لمپنيزم، به تمام شرکت کنندگان در اعتراضات اخير آذربايجان يکجا توهين می کند (مدرسی: ای مردم خر نشيد! خر نشيد! در اين تجمعات شرکت نکنيد!) مقايسه نمايند.

به خاطر دارم که درست يکسال پيش که شما در اعتصاب غذا بوديد و نامه ای از زندان فرستاديد که در آن از تلاشتان در رساندن ندای آزادی خواهی، جمهوری خواهی و فدراليسم مردم ايران به گوش جهانيان سخن گفته بوديد. در آن هنگام مقاله ای در تجليل از صداقت کم نظير شما در دفاع از حقوق تمام ايرانيان و عدم فراموشی حقوق اقليتهای قومی و زبانی نوشتم. آقای گنجی امروز وقت آن است که صداقت و شهامت خود در انعکاس خواسته های بر حق مردم آذربايجان، کردستان، خوزستان، بلوچستان و ... در برخورداری از حقوق انسانی مصرح در اعلاميه جهانی حقوق بشر از جمله حقوق فرهنگی و زبانی و حق حاکميت بر سرنوشت خويش در قالب فدراليسم را نشان دهيد و با صدای رسا و با صراحت کامل اين سخن حق را به گوش مردم ايران و جهان برسانيد. اجازه ندهيد آنها حقوق شان را از زبان افراطی های تجزيه طلب و يا سازمانهای مغرض خارجی از جمله موسسه امريکن اينترپرايز (که در آنسوی اقيانوس نشسته و نقشه های دلخواه خود را برای منطقه ترسيم می کنند) بشنوند. با دفاع صريح از حقوق انسانی آنان، نشان دهيد که در دفاع از حقوق بشر و دموکراسی قائل به خودی و غير خودی نيستيد. آقای گنجی شما که در رسانه های اصلاح طلب، درس دموکرات منشی به اقتدارگرايان می داديد و شعار زيبای تبديل معاند به مخالف و تبديل مخالف به موافق را سر می داديد، اجازه ندهيد ديکتاتور منشان لانه کرده در بدنه فعالين سياسی مرکزگرا، معترضين آذربايجانی را چيزی فراتر از معاند بنمايانند و پذيرش آنان به عنوان يک مخالف با حقوق قانونی متعارف را مساوی تحجر و خيانت به ايران نشان دهند.

در انقلاب ۵۷ تمام تلاش فعالان سياسی بر مخالفت با ديکتاتوری سلطانی و دخالت بيگانگان متمرکز شد و از خطر بالقوه دين سياسی (که تجربه سياسی مربوط به آن قبلا در ديگر نقاط جهان وجود داشت ولی متاسفانه توجهی درخور به آن نشد) غفلت گرديد و ما يک ديکتاتوری سلطانی را برانداختيم و يک ديکتاتوری سلطانی-مذهبی ديگر جايگزين آن شد. اما امروز تز جدايی دين از سياست به دليل اين تجربه سنگين، به يک انديشه فراگير در ميان روشنفکران ايرانی تبديل شده است، بگونه ای که حتی اگر رای گيری آزادی در بين قشر روحانی نيز برگزار شود، شايد نتيجه بيشتر به نفع جدايی دين از سياست باشد تا بالعکس. در اين ميان تکليف ديگر بخش های جامعه نيز روشن است. لذا دفاع از تز جدايی دين از سياست که به عمده ترين بخش تلاش فعالان سياسی امروزی تبديل شده است، نبايد همانند انقلاب ۵۷ به غفلت روشنفکران ما از چالشهای اساسی و جدی که پيش روی آزاديخواهان ايرانی و مردم جامعه قرار دارد، منجر شود. شکل حکومت آينده ايران هرچه باشد، مطمئنا سکولاريزم جزء لاينفک آن خواهد بود و ديگر دين سياسی اصلا مساله عمده ای پيش روی ما نخواهد بود. اما حوادث اخير در آذربايجان، خوزستان، کردستان و بلوچستان و تجربيات کشورهای ديگر چند مليتی دنيا و تحولات رخ داده در مرزهای کشورمان از عراق تا افغانستان، بايد زنگهای خطر را در گوش يک روشنفکر صديق و دور انديش به صدا در آورد. او بايد مسائل عمده پيش روی را به درستی تشخيص دهد و جرات و جسارت شناکردن برخلاف مسير رودخانه را نيز داشته باشد و علاج واقعه را قبل از وقوع تجويز نمايد.

وجود دو نگرش افراطی در برخورد با مساله اقليتهای قومی، که يکی به کلی وجود چنين مساله ای را انکار می کند و پاک کردن صورت مساله را پيشنهاد می کند و ديگری به چيزی کمتر از پاره پاره شدن اين سرزمين کهن راضی نمی شود و قدرت گرفتن روز افزون اين دو جبهه افراطی و عدم وجود جبهه ميانه رو قدرتمندی که بتواند توده مردم و روشنفکران صديق را از در افتادن در اين دو گودال خطرناک رهايی دهد، بايد روشنفکر صديق و نوانديش را به تلاش مضاعف فراخواند تا سکوت غير قابل توجيه موجود را بشکند و مساله اقليتهای قومی و زبانی را که مهمترين چالش پيش روی ماست به بحث روز تبديل نمايد و اجازه ندهد اقتدارگرايان نژاد پرست (که دندانهای خود را تيز کرده اند تا در روزهای بحرانی پس از فروپاشی رژيم کنونی، با علم کردن شعار مقبول حفظ تماميت ارضی کشور، به سرکوب تمام عيار حقوق اقليتهای قومی بپردازند و از اين راه بهانه لازم برای برقراری سيستم ديکتاتوری جديدی مشابه يوگسلاوی سابق را بدست آورند و اميدوار باشند که به دليل نياز غربيان به نفت ايران، با آنها همان برخوردی نخواهد شد که با ميلوسويچ شد!) تنها سخنگويان حوزه مساله اقليتهای قومی باشند که با استدلالهای پوپوليستی خود تلاش در پاک کردن صورت مساله و انکار وجود مساله اقليتهای قومی و زبانی در ايران شوند.

موضع گيری صريح و بدون ابهام در خصوص مساله اقليتهای قومی و زبانی و حمايت از فعالين صديق و واقع بين و ميانه روی اين حوزه، نياز ضروری جامعه روشنفکری ماست تا با شکستن انحصار دو قطب افراطی موجود، راه ميانه احترام به حقوق زبانی و فرهنگی اقليتها و تقسيم قدرت و ثروت عادلانه بين مناطق مختلف کشور در قالب يک سيستم فدراليستی را به عنوان تنها راه رسيدن به يک دموکراسی پايدار، به عنوان اهداف مبارزات آزاديخواهانه مبارزان صديق راه آزادی به همگان نشان دهد.

منبع: گوبا نیوز

ادامه مطلب ...

تعلیق انتشار نشریه دانشجویی یاغیش در دانشگاه اورمیه

دوشنبه ۲ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۱ آوريل ۲۰۰٨

ساوالان سسی : تنها یک روز بعد از انتشار اولین شماره نشریه دانشجویی "یاغیش" کمیته ی ناظر بر نشریات دانشجویی دانشگاه اورمیه مجوز انتشار آنرا به دلیل چاپ مطالب خارج از حدود قوانین و مقررات به حالت تعلیق در آورده وبه مدیر مسئول این نشریه اجازه حضور در جلسه کمیته ناظر بر نشریات برای دفاع از عملکردشان داده نشده است

این اقدام در حالی صورت می گیرد که مانند دو سال اخیر معاونت فرهنگی و دانشجویی این دانشگاه جناب آقای دکترمحبوب طالعی قبل از چاپ نشریه "یاغیش" کلیه مطالب آنرا خوانده و تأیید کرده بود این روال بر خلاف دستورالعمل اجرایی ضوابط ناظر بر فعالیت دانشگاهی مصوب جلسه 540 مورخ 83/3/26 شورای عالی انقلاب فرهنگی ماده 27 بند 2 که بیان می دارد هیچ مقام دولتی و غیر دولتی حق ندارد برای چاپ مطلب یا مقاله ای در صدد اعمال فشار بر آید ویا به سانسور و کنترل محتوای نشریات مبادرت ورزد.

نکته ی قابل توجه این است که کمیته ی ناظر بر نشریات دانشگاه اورمیه قبل از چاپ همه ی مطالب را تأیید کرده بود.

ادامه مطلب ...

گزارشی از آخرین وضعیت زندان هویت طلب در زندان ارومیه

اورمو سسی: وبلاگ اورمو سسی گزارشی از آخرین وضعیت زندان هویت طلب در زندان ارومیه تهیه کرده است. براساس آخرین اخبار رسیده از زندان ارومیه وضعیت زندانیان هویت طلب بدین شرح است:

هادی حمیدی شفیق:

"هادی حمیدی شفیق" دیگر دانشجوی تبریزی است که در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه و در بند معتادان وقاتلان نگهداری می شود. وی در جریان اعتراض به وضع بند سیاسی در روز ۱۳ فروردین به قرطینه برده شده و پس از ۷ روز نگهداری ذر این بخش به بند معتادان انتقال یافت. این دانشجوی 23 ساله دانشگاه آزاد ارومیه، به اتهام شرکت در راهپیمایی غیر قانونی و اقدام علیه امنیت کشور به تحمل ۱۰ ماه حبس محکوم شد. در خرداد ماه 86 نیز در نتیجه شکایت معاون دادستان عمومی و انقلاب ارومیه و به اتهام تهیه و داشتن سی دی با محتویات توهین به مقام رهبری و بنیان گذار جمهوری اسلامی به هفت ماه حبس دیگر محکوم گردید.

به گفته ی تعدادی از زندانیان سیاسی كه از زندان ارومیه آزاد شده اند٬ دو انگشت هادی حميدی به هنگام بازجويی ها بر اثر شکنجه بازجویان شكسته بود.

این دانشجوی غیور حدود ۱۶ ماه ونیم از مدتمحک.میت خود را سپری کرده و کمتر از یک ماه از محکومیت وی باقی مانده است.

فریدون مهدی پور:

فریدون مهدی پور فعال سیاسی اهل اورمیه روز۲۱ بهمن ماه ۱۳۸۶ به زندان اورمیه فرستاده شده است. وی قبلا دوبار و حدود ۲ ماه در بازداشت اداره اطلاعات ارومیه بوده است.

فریدون مهدی پور طبق دو حکم صادره از دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی در بهمن ماه ۱۳۸۵ و شهریورماه ۱۳۸۶ به اتهامهای "اقدام عليه امنيت کشور و همكاری با گروهك تجزيه طلب آذربايجان جنوبی (پان تركيست)" و "توزیع اعلامیه و تبلیغ تجمع یکم خرداد سالروز اغتشاشات دوم خرداد سال ۱۳۸۵"٬ به سی و نه ماه و یک روز حبس محکوم شده٬ که ۹ ماه و یک روز حبس قطعی است و ۳۰ ماه آن به مدت ۴ سال تعلیق شده است.

این فعال سیاسی که به هنگام بازداشت در اول مهر ۱۳۸۵ و سوم خرداد ۱۳۸۶ تحت شکنجه مأموران اطلاعات قرار داشته است، با احتساب ایام این بازداشتها باید دست کم ۷ ماه زندان را تحمل کند.

مهدی پور بار اول در جريان تظاهرات اول مهر ۱۳۸۵ در اورميه که در اعتراض به ادامه تبعيض زبانی در ايران و عدم تدريس زبان ترکی در مدارس شهرهای مختلف آذربايجان برگزار شد، دستگير و بعد از حدود دوهفته بازجویی زیر شکنجه در بازداشتگاه اداره اطلاعات اورمیه و آزادی به قید وثیقه ۲۰ میلیون تومانی٬ از طرف شعبه سوم دادگاه انقلاب اورمیه (قاضي حسين زاده) به ۳۶ ماه حبس که ۳۰ ماه آن به مدت ۴ سال تعلیق می شود٬ محکوم گشت. این حکم در بهمن ماه ۱۳۸۵ از طرف شعبه ۱۰ دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی تأیید شد. در حکم صادره برای فريدون مهدی پور٬ اتهامات وی اقدام عليه امنيت کشور و همكاری با گروهك تجزيه طلب آذربايجان جنوبی (پان تركيست) ذکر شده بود.

این فعال ۳۹ ساله روز سوم خرداد ۱۳۸۶ دو روز بعد از اعتراضات اول خرداد برای بار دوم دستگیر و پس از ۳۹ روز بازداشت (۱۸روز بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه و ۲۱ روز بازداشت زندان مرکزی اورمیه) با قرار وثیقه آزاد شد. وی چند روز پس از آزادی از طرف شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی (قاضی یحیوی) به چهار ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در شهریورماه ۱۳۸۶ از طرف دادگاه تجدید نظر به سه ماه و یک روز حبس تقلیل یافت. دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی اتهام وی را به صورت "توزیع اعلامیه و تبلیغ تجمع یکم خرداد سالروز اغتشاشات دوم خرداد سال ۱۳۸۵" ذکر کرده است.

فریدون مهدی پور هم اکنون در بند ۱۲ زندان اورمیه به سر می برد. او متأهل و صاحب دو فرزند است. گفتنی است که طبق اخبار رسیده و ضعیت مالی این خانواده بسیار بد گذارش شده اشت.



۴ تن از زندانیان اهل حق:



مهدي قاسم زاده و عيبدالله قاسم زاده و بخش علي محمدي و سهند علي محمدي چهار زنداني اهل حق اروميه هستند که از تاريخ 9 فروردين امسال در اعتراض به وضعيت نگهداري خود و مديريت زندان وهمچنين اعتراض به احکام اعدام صادره از سوي دادگاه براي آنها دست به اعتصاب غذاي خشک زده بودند که اين اعتصاب و اعتراض با حمايت ديگر زندانيان روبرو شد که همزمان با حمايت و اعتراض ديگر زندانيان گارد ضد شورش زندان اروميه اقدام به ضرب و شتم و انتقال آنها به اداره اطلاعات اروميه نمود.
خانواده اين زندانيان عقيدتي بيان داشتند در ملاقات هفته گذشته خود آنها همچنان در اعتصاب غذاي هر چند " تر" به سر مي بردند و وضعيت جسمي و روحي انها به شدت نگران کننده است و همچنين بيان داشتند که مشخص نيست تا چه زماني قرار است در بازداشتگاه اداره اطلاعات اروميه به سر برند.
اين در حالي است که خانواده اين زندانيان نيز به شدت از نظر مسائل مالي و معيشتي تحت فشار قرار دارند .
لازم به ذکر است که زندانيان اهل حق اروميه در زمان درگيري هاي روستاي اوج تپه شهرستان مياندوآب با نيروي انتظامي بدليل مسائل عقيدتي بازداشت شده اند که در دادگاه بدوي تمامي آنها به اعدام محکوم گشته اما در ديوان عالي کشور حکم 3 تن از آنها به 13 سال حبس و تبعيد به شهرستان يزد تقليل يافت اما حکم اعدام مهدي قاسم زاده تاييد شده است. ضمنا احکام صادره برای این ۳ تن از از طرف دیوان عالی کشور به آنها ابلاغ نشده است.این ۳ تن بارها طی نامه ها اعتراض خود را به این موضوع ابراز کرده اند که از طرف دیوان عالی کشور هیچ جوابی دریافت نکرده اند.



وحید بهادری:



وحید بهادری فعال حرکت ملی آذربایجان و ساکن اورمیه که در 20 اسفند در ارتباط با مراسم روز زبان مادری در اورمیه دستگیر شده بود از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب اورمیه به ریاست قاضی درویشی به جرم اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به تحمل هفت ماه حبس تعزیری محکوم شد.

لازم به ذکر است وحید بهادری اینک به دلیل عدم توانایی خانواده ی وی در تهیه وثیقه سنگین 40 میلیون تومانی از زمان بازداشت در بند 13 زندان اورمیه به سر می بردو در ضمن ایشان در 28 اردیبهشت سال گذشته در سالگرد اعتراضات قیام خرداد 85 نیز از سوی ماموران امنیتی دستگیر و بعد از تحمل22 روز بازداشت به قید وثیقه ده میلیون تومانی آزاد گشته بود و در مرداد همان سال یه شش ماه حبس تعزیری به مدت دو سال تعلیق محکوم شده بود.

وحيد بهادری در مورد پخش اعلاميه و تدارک برای برگزاری تجمعات اعتراضی روزجهانی زبان مادری دوم اسفند ماه سال ۸۶ مورد سوال قرار گرفت و با وجود انکار اتهامات وارده از سوی متهم، قاضی درويشی بنا به سوابق قبلی ايشان انکار وی را بلاوجه تشخيص داد و با استناد به اعترافات ساير بازداشت شدگان در اين زمينه اتهامات وارده را محرز دانست.

وحيد بهادری قبل از اين نيز در تاريخ ۲۸ ارديبهشت ماه سال ۸۶، مقارن با سالگرد اعتراضات ضد نژادپرستی ملت آذربايجان دستگير و بعد از تحمل ۲۲ روز بازداشت در سلول انفرادی بازداشت گاه اداره اطلاعات اورميه به قيد وثيقه ۱۰ ميليونی آزاد ودر تبر ماه همان سال، در شعبه اول دادگاه انقلاب به رياست قاضی درويشی به اتهام تلاش برای تشکيل حکومت پان ترکيستی و به تبليغ و هواداری به نفع گروه گايپ ( حزب استقلال آذربايجان جنوبی ) به شش ماه حبس تعزيری که به مدت ۲ سال تعليق می شود محکوم شده بود. دادگاه با در نظر گرفتن حکم اخير و با احتساب ايام بازداشت قبلی، شش ماه حبس تعليقی قابل تبديل به تعزيری وی را لازم الاجرا دانسته و ابشان را مجموعا به سيزده ماه حبس تعزيری محکوم نمود.

وحيد بهادری هم اينک در بند ۱۳ زندان اورميه به سر می برد و مسئولين زندان از انتقال وی به بند ۱۲ موسوم به بند جرايم امنيتی امتناع می کنند. اين در حالی است که خانواده ايشان توان پرداخت وثيقه سنگين ۴۰ ميليونی برای آزادی وی تا زمان تشکيل دادگاه تجديدنظر را ندارند.

ادامه مطلب ...

دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه سهند تبریز به یک ترم محرومیت از تحصیل محکوم شد

يکشنبه ۱ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۰ آوريل ۲۰۰٨

ادوارنیوز: دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه سهند تبریز به یک ترم محرومیت از تحصیل با احتساب سنوات محکوم شد.

به گزارش خبرنگار ادوارنیوز پیمان انجیدنی دانشجوی دانشگاه سهند و دبیر سابق انجمن اسلامی این دانشگاه از سوی کمیته انضباطی به یک ترم محرومیت از تحصیل با احتساب در سنوات محکوم گشت.

ادامه مطلب ...

تعلیق فعالیت های کانون بیرلیک دانشگاه علوم پزشکی تهران

يکشنبه ۱ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۰ آوريل ۲۰۰٨

فعالیت های کانون دانشجویان تورک دانشگاه علوم پزشکی تهران (بیرلیک) که در چندین سال اخیر با برگزاری برنامه های فرهنگی گوناگون از جمله برگزاری کلاس های آموزش زبان ترکی ، انتشار نشریه و ویژه نامه، مراسم بزرگداشت برای مشاهیر آذربایجان ، مراسم بزرگداشت سالگرد خوجالی ، برگزاری کنسرت های موسیقی و ... از جمله کانونهای فعال در زمینه فرهنگی در سطح این دانشگاه بود ، که با تنگ نظری یکی از مسئولان فرهنگی دانشگاه ع پ تهران به حالت تعلیق در آمد. در نامه ای که در تاریخ 1/10/1386 ، خطاب به اعضای شورای مرکزی کانون بیرلیک نوشته شده، سوالاتی مطرح و ادامه فعالیت های کانون بیرلیک منوط به پاسخ به این سوالات گردیده است .

خلاصه پرسش های مذکور به شرح ذیل است:

1)دید گاه شما در مورد قفقاز به ویژه جمهوری آذربایجان چیست؟

2)زبان ترکی از چه زمانی زبان آذربایجان گردید؟

3)در مورد نژاد آذری چه می دانید ؟ از ریشه بفرمایید ترک و آذری کیست ؟...

همچنین در انتهای نامه عنوان شده که هر کدام از سوالات مذکور باید توسط یکی از اساتید هیئت علمی دانشگاه ها ؛ که زمینه تخصصی نیز در مورد سوالات داشته باشد ، پاسخ داده شده و رسما امضا گردد.

گفتنی است در برنامه " بیرلیک تورنی " کانون بیرلیک در اردیبهشت سال86، که با استقبال بی شمار دانشجویان ترک همراه بود ؛ یکی از اساتید دعوت شده در قسمتهایی از سخنرانی خویش به زبان ترکی ، نظریه احمد کسروی در مورد "آذری" بودن زبان ساکنین آذربایجان را با دلایل علمی رد و زبان مردم آذربایجان را "ترکی آذربایجانی" خواند که این امر باعث واکنش مسئول امور فوق برنامه ع پ تهران – که فارس زبان بوده و تسلطی به زبان ترکی ندارد - گردید ! و وی درخواست سخنرانی و جعلی خواندن موارد فوق را نمود.که این درخواست به علت فشردگی برنامه ها وکمبود وقت از طرف برگزارکنندگان مراسم رد گردید و مسئول مورد نظر با تهدید به انحلال کانون مراسم را ترک نمود .

متاسفانه علیرغم اعتراض شدید شرکت کنندگان به عمل مسئول مربوطه در همان روز وارسال توماری با بیش از 800 امضا ، جهت عذرخواهی وی و نیز جلسات پی در پی با معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه ع پ تهران و قول مساعد ایشان جهت رفع مشکلات فوق ، فعالیت های کانون بیرلیک تا زمان ارایه پاسخ به پرسش های ذکر شده از جانب امور فوق برنامه ع پ تهران به حالت تعلیق درآمد.

با بررسی های بیشتر در مورد نامه مذکور و شواهد ومستندات به نظر می رسد تعلیق فعالیت های کانون بیرلیک صرفا به قصد خصومت شخصی و به منظور انتقامی کودکانه و به علت عدم اجازه سخنرانی در مراسم" بیرلیک تورنی "صورت پذیرفته است

ادامه مطلب ...

اعتصاب غذا و وضعیت نامناسب زندانیان ترک

يکشنبه ۱ ارديبهشت ۱٣٨۷ - ۲۰ آوريل ۲۰۰٨

کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر: زندانیان ترک در زندانهای مختلف مانند اردبیل و ارومیه در اعتصاب غذا به سر میبرند. فعالین حقوق بشر در ایران در زمینه اعتضاب غذای زندانیان اهل حق در ارومیه گزارش دادند: طی تماسی که با خانواده زندانیان اهل حق ارومیه گرفته شد اعلام داشتند که پس از واقعه درگیری زندانیان با گارد ضد شورش زندان ارومیه و انتقال آنها از بند عمومی تمامی زندانیان بازداشتی به اداره اطلاعات شهرستان ارومیه منتقل شدند.

مهدی قاسم زاده و عیبدالله قاسم زاده و بخش علی محمدی و سهند علی محمدی چهار زندانی اهل حق ارومیه هستند که از تاریخ ۹ فروردین امسال در اعتراض به وضعیت نگهداری خود و مدیریت زندان و همچنین اعتراض به احکام اعدام صادره از سوی دادگاه برای آنها دست به اعتصاب غذای خشک زده بودند که این اعتصاب و اعتراض با حمایت دیگر زندانیان روبرو شد که همزمان با حمایت و اعتراض دیگر زندانیان گارد ضدشورش زندان ارومیه اقدام به ضرب و شتم و انتقال آنها به اداره اطلاعات ارومیه نمود.

سایت اخبار روز نیز ضمن گزارش این خبر نوشت: خانواده این زندانیان عقیدتی بیان داشتند در ملاقات هفته گذشته خود آنها همچنان در اعتصاب غذای هر چند “تر” به سر می بردند و وضعیت جسمی و روحی انها به شدت نگران کننده است و همچنین بیان داشتند که مشخص نیست تا چه زمانی قرار است در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه به سر برند.

این در حالی است که خانواده این زندانیان نیز به شدت از نظر مسائل مالی و معیشتی تحت فشار قرار دارند.

لازم به ذکر است که زندانیان اهل حق ارومیه در زمان درگیری های روستای اوج تپه شهرستان میاندوآب با نیروی انتظامی بدلیل مسائل عقیدتی بازداشت شده اند که در دادگاه بدوی تمامی آنها به اعدام محکوم گشته اما در دیوان عالی کشور حکم ۳ تن از آنها به ۱۳ سال حبس و تبعید به شهرستان یزد تقلیل یافت اما حکم اعدام مهدی قاسم زاده تایید شده است.

همچنین سایت ساوالان سسی از اعتصاب غذای بازداشت شدگان هویت طلب آذربایجانی در زندان اردبیل خبر داده است. بنا به گزارشهای رسیده از اردبیل، چهار تن از فعالین هویت طلب آذربایجانی بنامهای ودود سعادتی (۳۵ ساله)، بهروز علیزاده (۲۰ ساله)، اردشیر کریمی (۲۴ ساله) و رحیم غلامی ( ۳۲ ساله) که روز پنجشنبه ۲۲ فروردین بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات اردبیل منتقل گشته بودند امروز شنبه ۳۱ فروردین به بند ۷ زندان مرکزی اردبیل انتقال یافته اند.

به گفته منابع موثق آنها بشدت در بازداشتگاه وزارت اطلاعات مورد شکنجه جسمی و روحی قرار گرفته اند. گفتنی است از چند جمله شکنجه های جسمی اعمال شده، بی خوابی های طولانی و ضرب و شتم شدید از سوی تیم بازجویی است، به طوریکه این افراد در اثر تحلیل قوای جسمانی چندین بار بی هوش شده اند.

هم اکنون وضعیت جسمانی این زندانیان سیاسی که در اعتراض به فشارها دست به اعتصاب غذا هم زده اند مساعد نیست.

خانواده ها نیز که بشدت نگرانی سلامت عزیزانشان هستند اعلام داشته اند که علیرغم گذشت بیش از یک هفته از بازداشت آنها،تاکنون موفق به ملاقات نشده اند.

http://www.schrr.net/spip.php?article1405

ادامه مطلب ...

اعتصاب غذای بازداشت شدگان هویت طلب آذربایجانی در زندان اردبیل

شنبه ٣۱ فروردين ۱٣٨۷ - ۱۹ آوريل ۲۰۰٨

ساوالان سسی: بنا به گزارشهای رسیده از اردبیل، چهار تن از فعالین هویت طلب آذربایجانی بنامهای ودود سعادتی (۳۵ ساله)- بهروز علیزاده (۲۰ ساله)- اردشیر کریمی(۲۴ ساله) و رحیم غلامی ( ۳۲ ساله) که روز پنجشنبه ۲۲ فروردین بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات اردبیل منتقل گشته بودند امروز شنبه ۳۱ فروردین به بند ۷ زندان مرکزی اردبیل انتقال یافته اند.

به گفته منابع موثق آنها بشدت در بازداشتگاه وزارت اطلاعات مورد شکنجه جسمی و روحی قرار گرفته اند.گفتنی است از چند جمله شکنجه های جسمی اعمال شده، بی خوابی های طولانی و ضرب و شتم شدید از سوی تیم بازجویی است، به طوریکه این افراد در اثر تحلیل قوای جسمانی چندین بار بی هوش شده اند.

هم اکنون وضعیت جسمانی این زندانیان سیاسی که در اعتراض به فشارها دست به اعتصاب غذا هم زده اند مساعد نیست.

خانواده ها نیز که بشدت نگرانی سلامت عزیزانشان هستند اعلام داشته اند که علیرغم گذشت بیش از یک هفته از بازداشت آنها،تاکنون موفق به ملاقات نشده اند.

ادامه مطلب ...

افزایش فشارها بر دانشجویان هویت طلب آذربایجانی

شنبه ٣۱ فروردين ۱٣٨۷ - ۱۹ آوريل ۲۰۰٨

حق: سال 1387 با فشاری مضاعف بر دانشجویان هویت طلب آذربایجانی شروع شده است.تعداد زیادی از این دانشجویان که در سال 86 دستگیر و به قید ضمانت آزاد گشته بودند و یا از جانب کمیته های انضباطی دانشگاهها به محرومیت از تحصیل محکوم شده بودند کماکان از جانب نیروهای امنیتی و حراست دانشگاهها تحت فشار قرار دارند.

سه تن از این دانشجویان در اردبیل، از جمله کسانی هستند که چندی پیش با هجوم نیروهای امنیتی به منازل مسکونی شان دستگیر و روانه بازداشتگاه اداره اطلاعات اردبیل شدند.

"اردشیر کریمی خیاوی"، قائم مقام انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اردبیل ، صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه دانشجویی خزر، "مهدی کیانی" دبیر سابق انجمن شعر و ادب “بیلیم” دانشگاه پیام نور اردبیل و "آیدین قره باغی" دانشجویانی هستند که از 22 فروردین در بازداشت به سر می برند و طبق آخرین اخبار رسیده به" وبلاگ حق " تاکنون به وکلای این دانشجویان اجازه ملاقات با آنها داده نشده است.

گفته می شود انجمن اسلامی دانشگاه آزاد اردبیل یکی از کانونهای اولیه اعتراضات به اهانت روزنامه ایران در خرداد 1385 در شهر اردبیل بوده است و دستگیری "اردشیر کریمی" و دو دانشجوی دیگر می تواند به مناسبت نزدیکی به ماه خرداد و فرا رسیدن دومین سالگرد اعتراضات خرداد 85 باشد.

"وحید رادمهر"۲۲ ساله از دانشجویان دانشگاه پیام نور اردبیل نیز از چندی پیش توسط ماموران ادراه اطلاعات اردبیل دستگیر و هم اکنون در بند ۷ زندان مرکزی اردبیل نگهداری می شود.

همچنین بر اساس اظهارات دانشجویان دانشگاهای اردبیل، فشارها و تهدیدات وارده از جانب حراست دانشگاه و اداره اطلاعات اردبیل در ماههای اخیر فزونی یافته است.

"رضا داغستانی" صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه دانشجویی "چنلی بئل" در دانشگاه پیام نور نقده، از جمله دانشجویانی است که گرچه در آخرین روز سال 86 به قید وثیقه از زندان آزاد شد ولیکن با توجه به قرار وثیقه سنگین 400000000 ریالی، همچنان تحت فشار نیروهای امنیتی قرار دارد.داغستانی روز 2 اسفند (26 فوریه)روز جهانی زبان مادری در ارومیه دستگیر شده بود.

"علی حسن زاده" دانشجوی فوق لیسانس دانشگاه تربیت معلم آذربایجان نیز در ماههای اخیر بر اساس حکم دادگاه انقلاب مرند به 4 ماه حبس که به مدت 2 سال به حالت تعلیق خواهد بود،محکوم شده است.

حسن زاده 11 آذر سال 1385 نیز از جانب ماموران اداره اطلاعات شهر مرند دستگیر و به مدت 2 هفته در بازداشتگاه این اداره، تحت شکنجه قرار گرفته بود.

"مهدی نوری" دانشجوی عمران دانشگاه آزاد نقده که در حال گذرادن دوران محکومیت خود در زندان تبریز می باشد به عنوان دانشجویی که یکی از سنگین ترین حکم ها برای او صادر شده است،شناخته شده می باشد

دادگاه انقلاب شهر ارومیه، مهدی(ائلمان)نوری را ابتدا به 7 سال حبس تعزیری و سه سال تبعید از استانهای آذربایجان محکوم کرد که در دادگاه تجدیدنظر این حکم به دو سال تقلیل یافت.

نوری به دنبال حوادث خرداد 85 و در روز 13 تیر در منزل دانشجویی خود توسط 11 نفر از نیروهای اطلاعات شهر نقده دستگیر گردید.گفته می شود وی پس از دستگیری، برای ماهها در بازداشتگاههای اطلاعات در شهرهای نقده و تبریز ،تحت شکنجه های شدید قرار گرفته است.

این دانشجوی 22 ساله از اواخر اردیبهشت ماه 86 مشغول گذراندن مدت 2 سال محکومیت حبس تعزیری می باشد و در اسفند 86 علیرغم موافقت رییس زندان تبریز ، شعبه دهم دادگاه انقلاب اورمیه با آزادی مشروط وی مخالفت کرد.

"هادی حمیدی شفیق" دیگر دانشجوی تبریزی است که در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه و در بند معتادان وقاتلان نگهداری می شود. این دانشجوی 23 ساله دانشگاه آزاد ارومیه، به اتهام شرکت در راهپیمایی غیر قانونی و اقدام علیه امنیت کشور به تحمل ۱۰ ماه حبس محکوم شد. در خرداد ماه 86 نیز در نتیجه شکایت معاون دادستان عمومی و انقلاب ارومیه و به اتهام تهیه و داشتن سی دی با محتویات توهین به مقام رهبری و بنیان گذار جمهوری اسلامی به هفت ماه حبس دیگر محکوم گردید.

به گفته ی تعدادی از زندانیان سیاسی كه از زندان ارومیه آزاد شده اند٬ دو انگشت هادی حميدی به هنگام بازجويی ها بر اثر شکنجه بازجویان شكسته بود.

"حسین یوسفی" و "غفور حبیب پور" دو دانشجوی رشته حقوق دانشگاه تبریز نیز در ابتدای سال 87 از طرف شعبه دو دادگاه انقلاب تبریز که به ریاست قاضی حملربرگزار گردید با اتهاماتی مانند اقدام علیه امنیت ملی، به شش ماه زندان محکوم شدند.این دو دانشجوی هویت طلب روز یک خرداد سال گذشته و در جریان تظاهرات به مناسبت سالگرد اعتراضات ۱۳۸۵آذربایجان دستگیر و پس از تحمل چند هفته حبس،به قید وثیقه آزاد شده بودند.

گفته میشود مادر حسین یوسفی به دنبال ورود ماموران اداره اطلاعات تبریز به منزل آنها که همراه با خشونت نیز بوده است در اثر فشار عصبی دچار سکته مغزی گشته و پس از 40 روز که در کما به سر می برد ، در یکی از بیمارستاهای تبریز فوت کرده است.

ادامه مطلب ...

گزارش ماهانه(فروردین 1387) در مورد نقض گسترده، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ايران

شنبه ٣۱ فروردين ۱٣٨۷ - ۱۹ آوريل ۲۰۰٨

فعالين ايرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمريکای شمالی

نهادهای مدافع حقوق بشر !
ايرانيان مدافع حقوق بشر !

در اين گزارش بخش بسيار کوچکی از موارد نقض حقوق بشر در ايران را که توسط اين شبکه گرد آوری شده است به اطلاع می رسانيم:

بین المللی:

۱ ـ سازمان عفو بین الملل، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری و فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل با انتشار اطلاعیه مشترک خطاب به مقامات ایرانی خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط محمود صالحی و منصور اسانلو شدند. در این بیانیه آمده است محمود صالحی یک زندانی وجدان است و نیازهای پزشکی دراز مدت دارد. این نهادها قبلا در روز ۶ مارس از اعضای خود خواسته بودند برای آزادی محمود صالحی و منصور اسانلو تلاش کنند.(اخبار روز ۵/۱/٨۷)

۲ ـ دیده بان حقوق بشر با انتشار بیانیه ای اعلام کرد: دستگیری بیش از ٣۰ مرد شرکت کننده در یک مهمانی خصوصی در اصفهان حاکی از تشدید اقدامات مسئولین برای اجرای قوانین "اخلاقی" است و نشان از شکنندگی حقوق اولیه در کشوری دارد که در آن قدرت پلیس همواره تضعیف کننده حریم شخصی است. این سازمان از مقامهای ایران مصرانه می خواهد این افراد را آزاد کند و اتهام های آنها مبنی بر روابط همجنسگرایانه، نوشیدن مشروبات الکلی و سایر اعمال "غیر اخلاقی" را کنار بگذارد. معاون بخش خاورمیانه و شمال افریقا ی دیده بان حقوق بشر گفت:"وقتی پلیس برای اجرای نوعی از اخلاقیات دائما درب منازل را می شکند، این بدان معناست که حدود را زیر پا می نهد و در هر لحظه به حریم خصوصی مردم تجاوز می کند. وی افزود: "نظام سرکوبگرانه ایران با کنترل لباس، رفتار و زندگی شخصی مردم ناقض حقوق بنیادین است. در این بیانیه آمده است، در ماه مه و دسامبر ۲۰۰۷ پلیس در اصفهان با حمله به دو جشن مهمانی ۱۰٣ نفر را بازداشت نموده و آنها مورد شکنجه قرار گرفته اند.(گویا ۱۰/۱/٨۷)

٣ ـ گزارشگران بدون مرز با انتشار اطلاعیه ای بازداشت اسماعیل جعفری وب نگار وبلاگ"راه مردم" و همکار هفته نامه های نصر بوشهر و بهارستان را محکوم کردند. در اطلاعیه آمده است: دستگیری اسماعیل جعفری از سوی مقامات امنیتی قضایی ایران غیر قانونی است. از ٣ روزنامه نگار بازداشت شده که به انجام وظایف خود مشغول بوده اند، فقط وی بدون اعلام علل دستگیری اش دوباره بازداشت شده است. اسماعیل جعفری در روز ۱۹ فروردین به هنگام پوشش خبری اخراج دهها کارگر شرکت ایران صدرا در برابر استانداری بوشهر به همراه دو روزنامه نگار دیگر بازداشت شدند.(گزارشگران بدون مرز ۲۲/۱/٨۷)

۴ ـ سازمان عفو بین الملل با انتشار بیانیه ای به بازداشت خدیجه مقدم، مدافع حقوق زنان اعتراض کرد. عفو بین الملل بر این باور است که خدیجه مقدم یک زندانی عقیدتی است که بخاطر فعالیتهای مسالمت آمیزش در راه برابری حقوق زنان بازداشت شده است. در این بیانیه آمده است: تاکنون دهها نفر در ارتباط با فعالیت برای کمپین یک میلیون امضا بازداشت شده اند. وبسایت کمپین فیلتر شده و مقام ها از دادن مجوز به مراسم و نشستهای آنها خود داری می کنند و این نشست ها در منزل اعضای کمپین برگزار می شود. هم اکنون روناک صفارزاده و هانا عبدی از اعضای کمپین از ۷ ماه پیش در زندان سنندج بسر می برند.(ایران امروز ۲۲/۱/٨۷)

۵ ـ دیده بان حقوق بشر با انتشار بیانیه ای از مقامهای ایران در خواست کرد هرچه سریعتر گزارش های مربوط به شکنجه چهار دانشجوی بازداشتی بنامهای: پیمان پیران، علی کانتوری، مجید پورمجید و بهروز کریمی زاده توسط مامورین و بازجویان وزارت اطلاعات را مورد تحقیق قرار دهند و مسئولینی را که عامل این آزار رسانی ها بوده اند تنبیه کنند. به گفته منابع مطلع، دانشجویان هنگام بازداشت تحت آزار و اذیت های جسمی و روانی قرار گرفته اند. وکلای این دانشجویان هنوز به موکلین و یا پرونده آنها دسترسی نداشته اند. (دیده بان حقوق بشر ۲۲/۱/٨۷)

۶ ـ فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه با انتشار بیانیه ای بازداشت خودسرانه خدیجه مقدم از اعضای کمپین یک میلیون امضاء را محکوم کرده و خواسته های خود را خطاب به مقامات ایران به این شرح مطرح کردند: تحت هر شرایطی سلامت روحی و جسمی خدیجه مقدم و دیگر فعالانی را که در کمپین" یک میلیون امضاء" مشارکت دارند را تضمین کنند، هرچه سریعتر بدون هیچ گونه قید و شرطی خدیجه مقدم را آزاد کنند، زیرا دستگیری و بازداشت وی کاملا خودسرانه می باشد. سریعا به هرگونه اقدام تهدید آمیز و آزار دهنده، حتی در سطوح قضایی در قبال تمامی مدافعان حقوق بشر در ایران از جمله خدیجه مقدم، پایان دهند. به مواد اعلامیه مدافعان حقوق بشر، تصویب شده توسط مجمع عمومی سازمان ملل در ۹ دسامبر ۱۹۹٨ احترام و آن را رعایت کنند. بطور کلی، تحت هر شرایطی اطمینان دهند که مفاد حقوق بشر و آزادیهای اصلی در ایران مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر عهد نامه های بین الملل و منطقه ای که ایران نیز آنها را به رسمیت شناخته رعایت خواهند شد.( گویا ۲٣/۱/٨۷)

۷ ـ سازمان عفو بین الملل گزارش سال ۲۰۰۷ خود را در رابطه با اعدام منتشر کرد. در گزارش سالانه این سازمان حقوق بشری آمده است: ایران با ٣۱۷ فقره مجازات اعدام در سال گذشته در رده دوم جهان قرار دارد. به گفته عفو بین الملل تعداد مجازات های اعدام در ایران در مقایسه با سال پیش دو برابر شده است. در این گزارش از ایران بخاطر اعدام افراد زیر ۱٨ سال انتقاد می کند و می افزاید در آوریل سال گذشته یک کودک ۱٣ ساله در ایران اعدام شده است. چین، ایران ، عربستان سعودی، پاکستان و امریکا رکورد داران اجرای اعدام در سطح جهان هستند.(بی بی سی ۲۷/۱/٨۷)

دانشجویان: بازداشت شده

٨ ـ اردشیر کریمی خیاوی دانشجوی دانشگاه آزاد اردبیل، مهدی کیانی دانشجوی دانشگاه پیام نور اردبیل و آیدین قره باغی فعال دانشجویی توسط ماموران اداره اطلاعات اردبیل بازداشت شدند. نیروهای امنیتی پس از تفتیش و بازرسی خانه، کتابها و کامپیوتر شخصی آنها را نیز با خود بردند.(ساوالان سسی ۲٣/۱/٨۷)

۹ ـ رضا اسدزاده ۲٨ ساله دانشجوی اخراجی دانشگاه تبریز در سال ٨۲، در تاریخ ۲۲ فروردین به وزارت اطلاعات احضار شد و پس از آن هیچ خبری از وی در دست نیست. ستاد خبری وزارت اطلاعات نیز از وضعیت وی اظهار بی اطلاعی می کند. نامبرده در جریان اعتراضات دانشجویی سال ٨۲ دانشگاه تبریز به ۲ سال حبس تعلیقی محکوم شد. وی در جریان انتخابات مجلس توسط مامورین اداره اطلاعات شهرستان شبستر برای مدت ۶ روز بازداشت گردید.(اخبار روز ۲٨/۱/٨۷)

توقیف نشریات دانشجویی:

۱۰ ـ امتیاز نشریه دانشجویی "بولود" به مدیر مسئولی حمید قربان علیزاده پس از انتشار هفت شماره بدستور حجت الاسلام راعی نماینده خامنه ای در دانشگاه آزاد مهاباد لغو گردید.(ساوالان سسی ۲۹/۱/٨۷

دانشجویان: احضار و بازجویی

۱۱ ـ پدرام رفعتی عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیر کبیر جهت محاکمه به شعبه ۱٣ دادگاه انقلاب تهران احضار شد.(امیر کبیر ۲۱/۱/٨۷)

۱۲ ـ ٣۰ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بنامهای ناهید افراسیابی، سحر یزدانی، نسیم دالوند، ندا ضیغمی، عباس رحمتی، هادی عسگری، لقمان قدیری، اسماعیل جلیل وند، کاظم رضایی، محسن گوهری نیا، سعید کوشکی، عبدالله داودیان، محسن زرین کمر، احسان هاشمی، سعید خسرو آبادی، هادی الم لی، اکبر حسن پور، رحیم سلیمانی، امین درستی، سجاد فتاحی، سعید خلعتبری، سعید آشنایی، سعید لطفی، مجتبی شیخیان، رضا فولادی، یونس میر حسینی، محمد رضا دهقان، هاشم حسین پور، محسن بخشنده و علی شیدایی به علت شرکت در تجمع دو هفته ای اسفندماه، جهت بازجویی به کمیته انضباطی احضار شدند.(امیر کبیر ۲۰/۱/٨۷)

۱٣ ـ مسعود ولی خانی، امیر زندی، محمد زحمتکش، رضا مشهدی، مجید دیجوجین، محمد رضا طلایی نژاد، مهدی آقاجانی، محمود حسینی، مهدی درب امامیه، حسنعلی میر موسوی و فریبرز بابانژاد دانشجویان دانشگاه آزاد شهر ری به اتهام عدم رعایت شئونات دانشجویی جهت بازجویی به کمیته انضباطی احضار شدند. (امیر کبیر ۲۲/۱/٨۷)

۱۴ ـ سلمان یزدان پناه دانشجوی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به اتهام توهین به نظام، تحریک دانشجویان به تجمع غیر قانونی، درگیری با پلیس، توهین به عباسعلی عمید زنجانی رئیس سابق دانشگاه تهران، تخریب اموال عمومی، اخلال در نظم شهر و خسارت به ماشین پلیس با شکایت نیروی انتظامی جهت بازجویی به کمیته انضباطی احضار شد. نامبرده تاکنون به ۲ ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده است.(امیر کبیر ۲۶/۱/٨۷)

۱۵ ـ پیمان عارف دانشجوی دانشگاه تهران به مدت ۵ ساعت توسط اداره اطلاعات تبریز مورد بازجویی قرار گرفت. علت بازجویی تشکیل جلسات ماهانه سخنرانی جبهه ملی در تبریز بوده است. ماموران امنیتی در صورت برگزاری سخنرانی هفته آینده که قرار بود با حضور دکتر داود باوند برگزار گردد، با بانیان مراسم برخورد خواهند کرد. اداره اطلاعات به پیمان عارف گفته است، فعالیت های جبهه ملی در تبریز موجب تحریک فعالان قومی گردیده و باعث می شود، آنان نیز بر شدت فعالیت خود بیفزایند، لذا ملیون در شهر تبریز اجازه هیچ گونه فعالیتی را ندارند.(کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر ۲٨/۱/٨۷)

۱۶ ـ روح الله دماوندی، هادی صادقی، یاسر ریگی، کیومرث فتحی، احمد کرمی و آرمان زاهدی از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه رجایی به اتهام شرکت در تحصنهای آذر و اسفند ٨۶ جهت بازجویی به کمیته انضباطی احضار شدند.(اعتماد ۲۹/۱/٨۷)

دانشجویان: صدور قرار وثیقه

۱۷ ـ سعید فیض الله زاده دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه علامه طباطبایی پس از ۲۵ روز بازداشت با قرار وثیقه ٨۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد.(ادوار نیوز ٨/۱/٨۷)

۱٨ ـ رضا داغستانی دانشجوی دانشگاه پیام نور نقده، وبلاگ نویس و روزنامه نگار آذربایجانی که در روز دوم اسفند، روز جهانی زبان مادری توسط ماموران امنیتی در ارومیه بازداشت شده بود با قرار وثیقه ۴۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد.(کمیته دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان ۱۵/۱/٨۷)

۱۹ ـ بهروز کریمی زاده از فعالان دانشجویی طیف چپ که در روز ۱۱ آذر ماه گذشته بازداشت شده بود با قرار وثیقه ٣۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد. پیمان پیران و علی کانتوری از دانشجویان طیف چپ هنوز در زندان بسر می برند.(امیر کبیر ۲٨/۱/٨۷)

دانشجویان: محاکمه

۲۰ ـ آرش خاندل عضو اسبق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه لرستان و از بازداشت شدگان ۱٨ تیر ٨۶ در محل دفتر سازمان ادوار تحکیم وحدت، به اتهام اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شد. نامبرده در تیر ماه به مدت یک ماه در بازداشت بسر برد و سپس با قرار وثیقه ۱۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد.(ایسنا ۲۱/۱/٨۷)

دانشجویان: احکام صادر شده

۲۱ ـ حسین یوسفی و غفور حبیب پور دانشجویان رشته حقوق دانشگاه تبریز به اتهام اقدام علیه امنیت ملی در شعبه دوم دادگاه انقلاب تبریز به ریاست قاضی حملد به ۶ ماه حبس محکوم شدند.(ساوالان سسی ۹/۱/٨۷)

۲۲ ـ آرمان صداقتی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیر کبیر در شعبه ۲٨ دادگاه انقلاب تهران به ۲ سال حبس تعلیقی محکوم شد. جرم وی اعتراض به بازداشت ٣ دانشجوی دانشگاه امیر کبیر می باشد. نامبرده سال قبل در آبان ماه برای مدتی در بازداشت بود.(امیر کبیر ۲۱/۱/٨۷)

۲٣ ـ شیما فرزاد منش، نگین فرزامند ، مهدیه گلرو ، امیر رئیسیان، مهربان کشاورز، امیر یعقوبعلی و فرهنگ اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در کمیته انضباطی یک ترم از تحصیل محروم شدند. همچنین عسل اخوان و صادق شجاعی با دو ترم تعلیق مواجه هستند. به علاوه چهار نفر دیگر از دانشجویان هم جمعا ۶ ترم از تحصیل تعلیق شده اند. کمیته انضباطی در شرایطی این احکام را صادر کرده است که در سال گذشته صدور ۴۰ ترم تعلیق دانشجویان از تحصیل را در کارنامه خود دارد. همچنین دانشجویان معلق از تحصیل شامل رشید اسماعیلی، سلیمان محمدی، امیر رئیسیان، علیرضا ارشادی فر، علیرضا موسوی، مجید دری و مهدیه گلرو هم اکنون ممنوع الورود هستند و اجازه تردد در دانشگاه علامه را ندارند. این احکام به امضای حجت الاسلام صدرالدین شریعتی رئیس دانشگاه علامه رسیده است.(اعتماد ۲۴/۱/٨۷)

۲۴ ـ سحر یزدانی پور مدیر مسئول نشریه "قاصدک" ، ناهید افراسیابی مدیر مسئول نشریه"رهگذر" ، اسماعیل جلیل وند مدیر مسئول نشریه"عصیان" و حمدالله نامجو مدیر مسول نشریه"متن" از سوی کمیته انضباطی دانشگاه شیراز هرکدام به دو ترم تعلیق از تحصیل محکوم شدند.(کارگزاران ۲۷/۱/٨۷)

۲۵ ـ عابد توانچه دانشجوی دانشگاه امیر کبیر به اتهام توهین به خامنه ای، اقدام علیه امنیت کشور و تشکیل گروه غیر قانونی معاند نظام در دادگاه انقلاب اراک به ٨ ماه حبس تعزیری محکوم شد.(اخبار روز ۲۷/۱/٨۷)

۲۶ ـ علیرضا جمشیدی سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرد: سه دانشجوی زندانی دانشگاه امیر کبیر، مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری به اتهام تبلیغ علیه نظام، اهانت به مقدسات و نشر اکاذیب در شعبه ۴۴ دادگاه تجدید نظر تهران به ریاست قاضی ساعدی به زندان تعزیری محکوم شدند. این دانشجویان در اردیبهشت سال گذشته توسط ماموران امنیتی بازداشت و مورد شکنجه قرار گرفته اند. آنها بصورت غیر علنی محاکمه شده اند. احکام صادره به شرح ذیل می باشد: مجید توکلی ٣۰ ماه حبس، احمد قصابان ۲۶ ماه حبس، احسان منصوری ۲۲ ماه حبس قطعی و غیر قابل تجدید نظر محکوم شدند.(ایسنا ۲۷/۱/٨۷)

۲۷ ـ رضا نگهداری دانشجوی ترم ۴ حقوق و سلمان یزدان پناه دانشجوی ترم ٨ علوم سیاسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به اتهام رهبری تجمع بهمن ماه کوی دانشگاه تهران توسط حراست از خوابگاه دانشگاه اخراج شدند.(امیر کبیر ۲٨/۱/٨۷)

۲٨ ـ حمیدرضا امیر خانی دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد در کمیته انضباطی به یک ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده و ممنوع الورود اعلام شد.(امیر کبیر ٣۱/۱/٨۷)

فیلتر کردن سایتهای خبری، جلوگیری از برگزاری مراسم و منحل کردن نهادهای مدنی:

۲۹ ـ در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد ۶۷ نشریه توقیف شده اند. در سال گذشته علاوه بر توقیف ۲۷ نشریه سایتهای بازتاب، ایلنا، نوسازی، عدالتخانه، شعیه نیوز و البرز نیوز فیلتر شده و براثر فشارهای وارده مدیران عامل خبرگزاریهای ایسنا و فارس نیز تغییر کرده اند.(تابناک ۱۱/۱/٨۷)

٣۰ ـ وزارت ارشاد از توزیع کتاب"فیل و فنجان" نوشته دکتر نورالدین زرین کلک که در ۱۶ هزار نسخه منتشر شده جلوگیری بعمل آورد، این کتاب مدتها است که در انبارهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نگهداری می شود.(اعتماد ۱٨/۱/٨۷)

٣۱ ـ مراسم ششمین سالگرد درگذشت دکتر یدالله سحابی از موسسین نهضت آزادی ایران، در حسینیه ارشاد بدستور مقامات امنیتی لغو گردید.(ادوار نیوز ۲۰/۱/٨۷)

٣۲ ـ تشکل آرمان دانشگاه صنعتی اصفهان به اتهام توهین به مسئولین دانشگاه به حکم هیات نظارت دانشگاه اصفهان و با تائید هیات نظارت مرکزی به ۴ ماه تعلیق از فعالیت محکوم شد.(امیر کبیر ۲۵/۱/٨۷)

مطبوعات: توقیف شده

٣٣ ـ مجوز انتشار نشریات"صبح ورزش"، "ایمن گستر"، "گزیده پژوهش های جهان"، و "لاله" به اتهام چاپ نامنظم در سال گذشته بدستور هیئت نظارت بر مطبوعات لغو گردید.(امیر کبیر ۱۹/۱/٨۷)

٣۴ ـ امتیاز مجله"راه آینده" پس از انتشار ٨ شماره با شکایت بخش مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بدستور بازپرسی شعبه ۶ دادسرای کارکنان دولت لغو گردید. آخرین شماره مجله ویژه نامه روز معلم و کارگر قرار بود هفته آینده منتشر شود.(گویا ۲۹/۱/٨۷)

٣۵ ـ امتیاز هفته نامه توقیف شده « روژهلات» به مدیر مسئولی عبدالله سهرابی به اتهام توهین به مراجع عالیقدر ، نشر صور قبیحه و مطالب خلاف عفت عمومی در شعبه اول دادگاه کیفری استان کردستان لغو گردید. مدیر مسئول و دو تن از اعضای تحریریه هر یک به پرداخت ٣ ملیون ریال جزای نقدی و یکی از اعضای تحریه به پرداخت ۲ میلیون ریال جزای نقدی محکوم شدند. لازم به یاد آوری است که سامان سلیمانی، رضا علیپور و فرهاد امین پور اعضای تحریریه این نشریه در مهر ماه ٨۵ توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و پس از یک ماه با قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شدند.( ایسنا ٣۱/۱/٨۷)

مطبوعات: احضار روزنامه نگاران

٣۶ ـ مدیران مسئول نشریات" صدای عدالت"،"کار و کارگر"،"توسعه"،"سینمای امروز" و "خوب اندیش" جهت محاکمه به شعبه ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران احضار شدند.(ایسنا ۲۶/۱/٨۷)

مطبوعات: بازداشت روزنامه نگاران

٣۷ ـ بدنبال تجمع اعتراضی کارگران اخراجی شرکت ایران صدرا در مقابل استانداری بوشهر، ٣ نفر خبرنگار که برای تهیه گزارش به محل رفته بودند توسط نیروی انتظامی بازداشت شدند. اسامی خبرنگاران بازداشتی عبارتند از : میترا انبارکی خبرنگار هفته نامه دریای جنوب، مریم خویین و اسماعیل جعفری خبرنگاران هفته نامه سفیر بوشهر.(اعتماد ۲۰/۱/٨۷)

٣٨ ـ رحیم غلامی روزنامه نگار و فعال فرهنگی توسط ماموران اداره اطلاعات اردبیل بازداشت شد. نیروهای امنیتی هنگام بازداشت در ضمن تفتیش خانه، کیس کامپیوتر و دفترچه یادداشتهای شخصی، وی را نیز با خود بردند. نوشته هایی از نامبرده در هفته نامه های"مهر اردبیل"،"فروغ آذربایجان"،"یاشیل مغان" و "یارپاق" به چاپ رسیده است.(ساوالان سسی ۲۲/۱/٨۷)

مطبوعات: محاکمه روزنامه نگاران

٣۹ ـ نوشین محمدی مدیر مسئول هفته نامه"ندای جامعه" به اتهام چاپ عکس های مبهم، تفرقه افکنی قومی، چاپ مواضع گروههای غیر قانونی و تشویش اذهان عمومی با شکایت اداره اطلاعات کرمانشاه و مدعی العموم در شعبه ۱۱ دادگاه تجدید نظر کرمانشاه محاکمه شد.(اعتماد ۲۱/۱/٨۷)

مطبوعات: احکام صادر شده توسط دادگاه ها

۴۰ ـ سید ظهور نبوی چاشمی ۴٨ ساله از مقاله نویسان مجله توقیف شده "سرزمین آریایی" توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منقل گردید. نامبرده به اتهام تبلیغ علیه نظام در دادگاه تجدید نظر در شعبه ٣۱ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی موعظی به ۴ سال زندان محکوم شده بود. مجله"سرزمین آریایی" پس از انتشار ٣ شماره توقیف گردید. نامبرده قبلا به مدت دو هفته بازداشت و سپس با قرار وثیقه از زندان آزاد شده بود. (فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران ۱۱/۱/٨۷)

۴۱ ـ داود(کاوه) جوانمرد روزنامه نگار به اتهام شرکت در تجمع غیر قانونی در شعبه دوم دادگاه انقلاب سنندج و با تائید شعبه اول دادگاه تجدید نظر به یکسال زندان محکوم شد. وی هم اکنون بصورت تبعید در زندان بسر می برد. (ایسنا ۲۱/۱/٨۷)

۴۲ ـ برهان لهونی و بهرام ولد بیگی مدیر مسئول و سر دبیر هفته نامه توقیف شده"آشتی" در دادگاه کیفری سنندج و با تائید شعبه ۲۷ دیوانعالی کشور به پرداخت جزای نقدی محکوم شدند.(ایسنا ۲۱/۱/٨۷)

اخبار مربوط به فعالین سیاسی، فرهنگی و اجتماعی:

۴٣ ـ اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در نامه ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کردند: کتابهایی بیش از یک ونیم سال پیش برای دریافت مجوز انتشار به اداره کتاب تحویل داده شده است ولی پاسخی دریافت نکرده اند. مواردی از گم شدن کتابهای تحویلی جهت دریافت مجوز، آنهم پس از هفته ها و ماهها انتظار برای دریافت پاسخ وجود دارد. احضار برخی ناشران و پس گرفتن مجوز انتشار کتابهایی که تمامی مراحل دریافت مجوز را طی نموده اند وحتی یک یا چند نوبت نیز منتشر شده اند. عدم پاسخگویی به مراجعات یا مکاتبات ناشران. (همشهری ۱۵/۱/٨۷)

۴۴ ـ شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل و فعال حقوق بشر بار دیگر تهدید به مرگ شد. وی طی نامه ای به فرمانده نیروی انتظامی ایران پیگیری قضایی این مسئله را خواستار شد. شیرین عبادی هنگام ورود به دفتر وکالت خود با یادداشتی بدین مضمون که" شیرین عبادی مرگ تو نزدیک است" مواجه شد. نامبرده اعلام کرد: از آنجا که من اختلاف حسابی با کسی ندارم و در حرفه وکالت خود نیز فقط بصورت رایگان از قربانیان نقض حقوق بشر دفاع می کنم، بنابراین افرادی که آرزوی مرگ مرا دارند، با من عداوت شخصی نداشته، بلکه با افکار و عقاید من مخالف هستند. نامه تهدید آمیز به امضای انجمن ضد بهائیت رسیده و شیرین عبادی کپی آنرا برای فرمانده نیروی انتظامی ارسال کرده، در این نامه چنین آمده است: خانم شیرین عبادی به تو گفتم رفتار غیر اسلامی و منطبق با رفتار بهائیت خود را ترک کن ولی تو به خوش رقصی برای خارجیان و بهائیان ادامه دادی دخترت را هم در این راه وارد کردی او را خواهیم کشت که بدانی. توجه کن".(کانون زنان ایرانی ۲۶/۱/٨۷)

بازجویی فعالین سیاسی، فرهنگی و اجتماعی:

۴۵ ـ رقیه علیزاده همسر عباس لسانی زندانی سیاسی آذربایجانی که بصورت تبعید در زندان مرکزی یزد بسر می برد، توسط مامورین اداره اطلاعات اردبیل بازداشت و پس از ساعتها بازجویی آزاد شد. اداره اطلاعات خانم لسانی را تهدید کرده بود که در مورد وضعیت همسرش در زندان، نباید با رسانه ها و فعالان حقوق بشر صحبت کند. عباس لسانی در زندان یزد به مدت ۱۵ روز در اعتصاب غذا بود. (ساوالان سسی ۲۴/۱/٨۷)

۴۶ ـ "بهرام آبتین" مسئول کانون فرهنگی لر بختیاری و از شرکت کنندگان در تجمع اعتراضی مقابل سفارت امارات متحده عربی که توسط مامورین نیروی انتظامی بازداشت و سپس آزاد شده بود ، در اداره اطلاعات اهواز مورد بازجویی قرار گرفت.(تبریز نیوز ۲۹/۱/٨۷)

احضار فعالین سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی به دادگاهها:

۴۷ ـ اکبر اعلمی نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی به علت سخنرانی تحت عنوان "از دولت امام حسین هم انتقاد می کنم" به اتهام توهین و اهانت به مقدسات با شکایت دادستان عمومی و انقلاب تبریز و مدعی العموم جهت بازجویی به شعبه دوم دادسرای کارکنان دولت احضار شد.(ایسنا ۲۱/۱/٨۷)

۴٨ ـ کسرا علاسوند فعال سیاسی و مدنی به اتهام تبلیغ علیه نظام جهت محاکمه به شعبه چهار دادگاه انقلاب اهواز احضار شد. نامبرده در آبان ٨۶ بازداشت و پس از دو هفته با قرار وثیقه ۷۰ میلیون تومانی اززندان آزاد شد.(فعالان حقوق بشر در ایران ۲۶/۱/٨۷)

۴۹ ـ علی اکبر اقدسی از فعالان سیاسی به اتهام ارتباط با گروهی غیر قانونی جهت محاکمه به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران احضار شد. نامبرده در سال ٨۴ به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به خامنه ای به مدت ۱۴ ماه در زندان بسر برده است.(فعالان حقوق بشر در ایران ۲۶/۱/٨۷)

۵۰ ـ ٨۶ نفر از شهروندان بندر ترکمن جهت محاکمه به دادگاه انقلاب احضار شدند. اتهام این افراد اعتراض به قتل حسام الدین خدیو توسط ماموران حراست شیلات می باشد. اغلب این اشخاص بین ۱٨ تا ۲۵ سال سن دارند، که پس از هفته ها حبس با قید سند از زندان آزاد شده اند.(روز ۲۷/۱/٨۷)

بازداشت فعالین سیاسی فرهنگی و اجتماعی:

۵۱ ـ دلشاد خضر دشتی، کمال خاک نژاد و چیا عبدالله خانی به اتهام همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون توسط نیروهای امنیتی در شهرستان سردشت بازداشت و به زندان مهاباد منتقل شدند.(موکریان نیوز ٣/۱/٨۷)

۵۲ ـ بهروز سهرابی از شرکت کنندگان در تجمع اعتراضی مقابل دادگستری سنندج برای آزادی محمود صالحی توسط نیروی انتظامی برای مدتی کوتاه بازداشت و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.(رادیو فردا ۶/۱/٨۷)

۵٣ ـ رشید رحمانی که به اتهام همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون بیش از یکماه است که در زندان بوکان بسر می برد، دادگاه انقلاب مهاباد برای آزادی وی قرار وثیقه ۷۵ میلیون تومانی صادر کرده است.(موکریان نیوز ٨/۱/٨۷)

۵۴ ـ راستین رسولی، شیرزاد عباسی آزاد و بهروز رحمتی از اهالی بانه به اتهام همکاری با احزاب اپوزیسیون توسط مامورین امنیتی بازداشت و در اداره اطلاعات بانه نگهداری می شوند. برای این افراد قرار وثیقه صادر شده ولی هیچکدام قادر به تامین وثیقه نبوده اند. همچنین بهزاد زبیعی و محسن خسروزاده به اتهام شرکت در جشن نوروز در بازداشتگاه اداره اطلاعات بانه بسر می برند.(فعالان حقوق بشر در ایران ۱۴/۱/٨۷)

۵۵ ـ حجت الاسلام هادی قابل عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی که به اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام، نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی، توهین به مقامات و هتک حیثیت روحانیت در شعبه دوم دادگاه ویژه روحانیت قم و با تائید شعبه دوم دادگاه تجدید نظر ویژه روحانیت مرکز واقع در تهران به ۴۰ ماه حبس، ۵۰۰۰۰۰ تومان جزای نقدی و خلع لباس محکوم شده بود، بدستور دادگاه ویژه روحانیت قم بازداشت و روانه زندان شد.(نوروز ۲۰/۱/٨۷)

۵۶ ـ ودود سعادتی ٣۱ ساله و بهروز علیزاده ۲۰ ساله از فعالین آذربایجانی توسط مامورین امنیتی در اردبیل بازداشت شدند. این دو فعال آذربایجانی قبلا بارها بازداشت و زندانی شده اند.(ساوالان سسی ۲٣/۱/٨۷)

۵۷ ـ ماموستا ایوب گنجی امام جمعه مسجد قبا در سنندج، برادرش و ماموستا ایوب زارعی هفته گذشته توسط ماموران امنیتی بازداشت شدند. روز جمعه نمازگزاران مسجد قبا در اعتراض به بازداشت ماموستا ایوب گنجی دست به تظاهرات زدند. چند تن از شرکت کنندگان در تظاهرات توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. نامبرده در سوم آذر ٨۶ بدستور دادسرای ویژه روحانیت همدان بازداشت و با قرار وثیقه ۱۲۰ میلیون تومانی آزاد شد. وی در پنجم بهمن ماه به مدت ۱۲ روز توسط نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت و مورد شکنجه قرار گرفته بود. (بی بی سی ٣۰/۱/٨۷

فعالین سیاسی، فرهنگی و اجتماعی: احکام صادره شده توسط دادگاه ها

۵٨ ـ سید جلال قادری اهل مهاباد امیر آباد بوکان به اتهام همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون در دادگاه انقلاب به ۶ ماه حبس محکوم شد.(موکریان نیوز ۷/۱/٨۷)

۵۹ ـ عباس لسانی به اتهام اخلال در امنیت عمومی در شعبه ۹ دادگاه تبریز به ریاست قاضی جسور به پرداخت ۵۰۰۰۰ تومان جزای نقدی محکوم شد. موضوع این پرونده مربوط به حضور وی برمزار باقرخان در ۱۴ مرداد ٨۴ در تبریز است.(ساوالان سسی ۱۹/۱/٨۷)

۶۰ ـ الهام یعقوبی ٣۰ ساله از اعضای خانواده های قتل عام زندانیان سیاسی سال ۶۷ در شعبه یک دادگاه انقلاب شهرری به ۶ ماه زندان محکوم شد و به زندان اوین منتقل گردید. وی در شهریورماه پس از شرکت در مراسم سالگرد کشتار زندانیان بازداشت و به مدت ٣ هفته در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین توسط فردی با نام مستعار رحمتی مورد بازجویی قرار داشت.وی سپس با قرار وثیقه از زندان آزاد شد. دو دائی نامبرده بنامهای احمد سلیمانی و سعید سلیمانی در سال ۶۷ اعدام شدند.(فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران ۲۰/۱/٨۷)

۶۱ ـ عباس خرسندی دبیر کل حزب دمکرات ایران به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل گروه غیر قانونی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ٨ سال حبس تعزیری محکوم شد. وی در شهریور سال گذشته توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد و هم اکنون در بند ۷ زندان اوین نگهداری می شود. (کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر ۲۱/۱/٨۷)

۶۲ ـ امید عباسقلی نژاد به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق فعالیت تبلیغی علیه نظام در دادگاه به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. نامبرده در ۱٨ تیر ٨۱ بازداشت و به مدت ٣ سال در زندان بسر برده است. (کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر ۲۵/۱/٨۷)

۶٣ ـ وحید بهادری ۲٣ ساله فعال حرکت ملی آذربایجان به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام در شعبه یک دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی درویشی به ۱٣ ماه حبس تعزیری محکوم شد. نامبرده در ۲۰ اسفند ٨۶ توسط مامورین اداره اطلاعات ارومیه بازداشت شد و هم اینک در بند ۱٣ زندان ارومیه بسر می برد. خانواده وی توان پرداخت وثیقه ۴۰ میلیون تومانی برای آزادی او تا زمان تشکیل دادگاه تجدید نظر را ندارند. (ساوالان سسی ۲۷/۱/٨۷)

اخبار مربوط به زندانیان سیاسی:

۶۴ ـ فرهنگ پور منصوری که به ۱۵ سال زندان محکوم شده و در زندان رجایی شهر بسر می برد، توسط یکی از زندانبانان بنام حسین دفتری مورد ضرب و شتم قرار گرفته و پای نامبرده شکسته شده است. زندانبانان به جای معالجه وی را به سلول انفرادی منتقل کرده اند.(امیر کبیر ۵/۱/٨۷)

۶۵ ـ احمد دانش پذیر فعال سیاسی که در روز ۲٣ بهمن ماه بازداشت شد، در بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می شود و ممنوع الملاقات می باشد.(کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر ۷/۱/٨۷)

۶۶ ـ علی کانتوری دانشجوی بازداشتی در زندان قزلحصار در اندرز گاه ٣ سالن ۵ در وضعیت نامناسبی نگهداری می شود. وی در سلولی بسیار کوچک و کثیف به همراه ۶ نفر دیگر بسر می برد. نامبرده بشدت از عفونت ریه و آسم در رنج است.(وبلاگ آزادی برابری ۱۲/۱/٨۷)

۶۷ ـ جعفر موذن، جعفر تقوی، رحیم گلابی و توحید .....از فعالین حرکت ملی آذربایجان که در روز ۲۰ اسفند توسط مامورین امنیتی در اردبیل بازداشت شده بودند، هرکدام با قرار وثیقه ۱۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شدند. (کمیته دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان ۱۵/۱/٨۷)

۶٨ ـ سهند علی محمدی، بخش علی محمدی، عباد الله قاسم زاده و مهدی قاسم زاده از زندانیان اهل حق که از روز ۱۰ فروردین در اعتصاب غذا بسر می برند، بدستور اداره اطلاعات ارومیه به سلول انفرادی منتقل شده اند. خواسته های زندانیان اهل حق عبارت است از: ابلاغ رسمی تقلیل حکم اعدام به ۱٣ سال زندان ، لغو حکم تبعید به زندان یزد و پایان دادن به فشارها و تحقیر ها و توهین هایی که نسبت به اعتقادات آنها می شود. نامبردگان از سال ٨٣ در زندان بسر می برند و تا مدتها محکوم به اعدام بودند. (فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران ۱۹/۱/٨۷)

۶۹ ـ بدستور شعبه ۶ دادیاری دادسرای انقلاب استان کردستان حکم جلب و بازداشت محمد صدیق کبودوند مدیر مسئول هفته نامه توقیف شده "پیام مردم" صادر شد. محمد صدیق کبودوند ۱۰ ماه پیش بدستور دادستان انقلاب تهران بازداشت و زندانی شد. نامبرده در زندان اوین در انتظار محاکمه بسر می برد. (سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان ۲۴/۱/٨۷)

۷۰ ـ مهندس ارژنگ داودی از زندانیان سیاسی زندان اوین، به بند ۲ الف انفرادی متعلق به اطلاعات سپاه پاسداران مستقر در زندان اوین منتقل گردید. نامبرده از سال ٨٣ در زندان بسر می برد و در مهر ٨۴ به زندان مرکزی بندرعباس تبعید شده بود و ۶ ماه پیش جهت رسیدگی به اتهامات جدید به زندان اوین منتقل گردید. (فعالان حقوق بشر در ایران ۲۶/۱/٨۷)

اخبار فعالان جنبش زنان:

۷۱ ـ پروین اردلان فعال جنبش زنان و عضو کمپین یک میلیون امضا به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام در شعبه یک دادیاری ویژه امنیت مورد بازجویی قرار گرفت.(تغییر برای برابری زن ۱۷/۱/٨۷)

۷۲ ـ زینب پیغمبرزاده دانشجوی رشته جامعه شناسی دانشگاه تهران، فعال جنبش زنان، از اعضای کمپین یک میلیون امضا و از بازداشت شدگان تجمع ۱٣ اسفند ٨۵ به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور در شعبه ۱۶ دادگاه انقلاب تهران به ۲ سال حبس تعلیقی محکوم گردید. نامبرده بیش از این نیز به دلیل فعالیتهای دانشجویی به دو ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده بود. (امیر کبیر ۲۶/۱/٨۷)

۷٣ ـ وب سایت"مدرسه فمینیستی" پس از دو ماه و نیم فعالیت برای دومین بار فیلتر شد. این سایت توسط جمعی از فعالان جنبش حقوق برابر و از کنشگران کمپین یک میلیون امضاء در ۵ بهمن ٨۶ راه اندازی شده است. لازم به یادآوری است که تاکنون اکثر وب سایتهای متعلق به فعالان جنبش زنان فیلتر شده اند. برای نمونه سایت"زنستان" پس از ۷ بار فیلتر شدن کاملا مسدود شد. سایت کانون زنان ایران ۲ بار فیلتر شده، سایت میدان یک بار و سایت"تغییر برای برابری" نیز تاکنون ۱۰ بار فیلتر شده است.(کانون زنان ایرانی ۲۶/۱/٨۷)

۷۴ ـ خدیجه مقدم ۵۶ ساله فعال جنبش زنان و از اعضای کمیته مادران کمپین یک میلیون امضاء به اتهام تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت ملی که بدستور قاضی سبحانی توسط ماموران پلیس امنیت بازداشت شده بود ، پس از ۹ روز با قرار کفالت از زندان آزاد شد.(تغییر برای برابری ۲٨/۱/٨۷)

اخبار کارگری:

۷۵ ـ بیش از ۱۰۰ کارگر قرار دادی سد"سیاه رخ" دیواندره از کار اخراج شدند. حقوق دی، بهمن، اسفند، عیدی و سنوات سال گذشته این کارگران پرداخت نشده است.(دسترنج ۱۷/۱/٨۷)

۷۶ ـ بیش از ۴۰۰ کارگر شرکت صنعتی دریایی ایران(صدرا) با ۷ تا ۲۰ سال سابقه از کار اخراج شدند. کارگران اخراجی مدت ۵ روز است که برای اعتراض در مقابل استانداری دست به تجمع زده اند. کارگران اخراجی از ورود سایر کارگران به کارگاههای کشتی سازی و سکو سازی جلوگیری کردند. کارگران می گویند: مدیریت شرکت با بستن قرار داد با پیمانکار اقدام به اخراج کارگران بومی می کند.(دسترنج ۹و۱۷/۱/٨۷)

۷۷ ـ محمود صالحی فعال کارگری که سال گذشته به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به یکسال زندان محکوم شده بود، با قرار وثیقه ۴۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد. اتهام جدید نامبرده اعتصاب غذا در زندان و تشکر از نهادهایی که برای آزادی وی تلاش کردند می باشد.(بی بی سی ۱٨/۱/٨۷)

۷٨ ـ بیش از ۱۰۰ کارگر قراردادی کارخانه"اشکان چینی" قزوین در اعتراض به عدم دریافت ۶ ماه حقوق و مطالبات معوقه در مقابل اداره کار شهر البرز دست به تجمع زدند.(دسترنج ۱۹/۱/٨۷)

۷۹ ـ سعید ترابیان و محمد ابراهیم نوروزی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در ارتباط با انتشار نشریه"پیک سندیکا" نشریه داخلی این تشکل، در شعبه ۱۴ پلیس امنیت عمومی و شعبه ۲ دادیاری ویژه امنیت دادسرای انقلاب مورد بازجویی قرار گرفتند.(دسترنج ۲۰/۱/٨۷)

٨۰ ـ شرکت تولیدی صنایع پمپ انرژی در سمنان تعطیل شد و ٣۰ کارگر شاغل در این کارخانه از کار اخراج شدند. کارگران برای اعتراض به قوه قضائیه، استانداری و اداره کار مراجعه کرده اند. مدیریت با توسل به ترفندهای معافیت از پرداخت مالیات این شرکت را تعطیل کرده است.(دسترنج ۲۰/۱/٨۷)

٨۱ ـ ۵۰ کارگر کارخانه آرد زابل مدت ۵ ماه است که حقوق دریافت نکرده اند، کارگران برای اعتراض دست به اعتصاب زده و به قوه قضائیه مراجعه کرده اند.(دسترنج ۲۰/۱/٨۷)

٨۲ ـ کارگران کارخانه غرب استیل کرمانشاه به بهانه افزایش دستمزد سال ٨۷ از کار اخراج شدند، کارگران اخراجی برای اعتراض به قوه قضائیه مراجعه کرده اند.(دسترنج ۲۰/۱/٨۷)

٨٣ ـ بیش از ٣۰۰ کارگر کارخانه نساجی"ایران برک" گیلان مدت ٣ ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند. (دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨۴ ـ ۲٨ کارگر شرکت"دروس ایران" قزوین مدت ۶ ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند، کارگران برای اعتراض به خانه کارگر قزوین مراجعه کرده بودند.(دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨۵ ـ بیش از ٣۰ کارگر کارخانه"پارس واشر" چندین ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند، کارگران برای اعتراض در مقابل فرمانداری شهر صنعتی البرز تجمع کردند.(دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨۶ ـ بیش از ۴۰۰ کارگر کارخانه"قند نیشابور" مدت ۲ ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند. بیش از ٣۰۰۰ کشاورز چغندر کار نیشابور هریک به مقدار ۲۰۰ هزار تا یک میلیون تومان از مدیریت این واحد به خاطر تحویل محصول طلبکار هستند. واردات بی رویه و غیر قانونی شکر توسط دولت باعث شده تا شکر تولید شده در کارخانجات کشور به فروش نرود.(دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨۷ـ بیش از ٣۰ کارگر قرار دادی پیمانی شهرداری سقز با ۱۰ سال سابقه از کار اخراج شدند.(دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨٨ ـ عباس نژند کودکی و داود رضوی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران جهت بازجویی به پلیس امنیت عمومی احضار شدند.(دسترنج ۲۱/۱/٨۷)

٨۹ ـ ٣۷۰ کارگر صنایع فلزی ایران مدت ٣ ماه است که حقوق و عیدی و پاداش سال ٨۶ را دریافت نکرده اند. (دسترنج ۲۴/۱/٨۷)

۹۰ ـ بیش از ۷۰۰ کارگر قرار دادی در استان خراسان جنوبی با اعلام دستمزد سال ٨۷ از کار اخراج شدند. (دسترنج ۲۴/۱/٨۷)

۹۱ ـ بیش از ٣۰۰ کارگر قرار دادی شاغل در واحدهای تولیدی و صنعتی اراک به بهانه افزایش دستمزد سال ٨۷ از کار اخراج شدند.(دسترنج ۲۴/۱/٨۷)

۹۲ ـ بیش از ۱۶۰ کارگر قراردادی شاغل در شهرک صنعتی سقز و ۴۰ کارگر قرار دادی شهرداری سقز از کار اخراج شدند.(دسترنج ۲۵/۱/٨۷)

۹٣ ـ رجبعلی شهسواری رئیس اتحادیه کارگران پیمانی و قرار دادی کشور گفت: بیش از ۵۰۰۰۰ کارگر قرار دادی در سراسر کشور در روزهای آغازین سال ٨۷ از کار اخراج شدند. وی با اشاره به اینکه مسئولان کشور در قبال بی قانونی ها و ظلم به جامعه کارگری واکنشی نشان نمی دهند گفت: بیش از ۶۵ درصد کارگران کشور به عنوان کارگر قرار دادی در کارهای دائم بکار گرفته می شوند.(دسترنج ۲۵/۱/٨۷)

۹۴ ـ ٣۰ کارگر قرار دادی شرکت پیمانکاری القدیر زابل از کار اخراج شدند. این کارگران برای اعتراض در مقابل اداره کار زابل تجمع کردند.(دسترنج ۲۵/۱/٨۷)

۹۵ ـ حدود ٣۰۰۰ نفر از کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه شوش در اعتراض به عدم دریافت حقوق و پاداشهای سال گذشته از روز ۲۰ فروردین دست به اعتصاب زده اند. کارگران بخش تولید و تمامی بخشهای وابسته به آن، بخش کشاورزی و کارگران نی بر در اعتصاب شرکت دارند.لازم به یاد آوری است عباسعلی زالی وزیر کشاورزی در دولت موسوی و رئیس مرکز آمار در دولت خاتمی اعلام کرد: واردات بی رویه شکر، ٣۲ کارخانه قند و هفت کارخانه نیشکر را از چرخه تولید خارج کرده است.(فعالین حقوق بشر و دمکراسی ۲۶/۱/٨۷)

۹۶ ـ در سال"نوآوری و شکوفایی" ٣۹۰ کارگر با سابقه شهرداری بجنورد به بهانه سن بالای ٣۵ سال از کار اخراج شدند. شهرداری ٣۷۰ کارگر با سابقه را با عنوان نیروی مازاد اخراج کرد اما پس از مدت کوتاهی ۲۰۰ کارگر ساده را جایگزین کارگران ماهر کرد.(دسترنج ۲۷/۱/٨۷)

۹۷ ـ ۷۰۰ کارگر کارخانه مخمل و ابریشم کاشان بیش از ۷ ماه است که حقوق دریافت نکرده اند. قبلا ٣۲۰۰ نفر در این واحد کار می کردند که در یک پروسه از کار اخراج شدند.(دسترنج ۲۷/۱/٨۷)

۹٨ ـ رئیس انجمن صنفی کارگران تخلیه و بارگیری بندر خمینی گفت: ۱۵۰۰ کارگر در بخش تخلیه و بارگیری بندر خمینی مشغول بکار هستند. باوجود ۴۰ تا ۵۰ سال کار سخت و زیان آور، تنها ٨ تا ۱۰ سال سابق بیمه دارند. وی افزود: کارگرانی وجود دارند که بدلیل نداشتن مستمری تامین اجتماعی در سن ٨۰ سالگی هنوز هم کار می کنند. او گفت: دستمزد کارگران ناعادلانه است، هر کارگر در ازای تخلیه هرتن کالا ٣۱۰ تومان دستمزد دریافت می کند. در بنادر کشور بدلیل شرایط ویژه کار، حوادث در حین کار و نقض عضو کارگر زیادی اتفاق می افتد که کارگران بدلیل بیمه نشدن، از هیچ حمایتی برای درمان برخوردار نمی شوند. وی ادامه داد: سازمان تامین اجتماعی عامل اصلی تضییع حقوق بیمه ای کارگران تخلیه وبارگیری کشور است.(دسترنج ۲۷/۱/٨۷)

۹۹ ـ بیش از ۱۰۰۰ کارگر کارخانه لاستیک البرز در اعتراض به عدم دریافت ۵ ماه حقوق معوقه خود اقدام به تجمع در جاده اسلامشهرـ تهران نمودند و با آتش زدن مواد زائد سعی کردند توجه مردم و مسئولان را به مشکلات خود جلب کنند. پلیس ضد شورش شبانه دیوارهای کارخانه را تخریب و پس از حمله و بازداشت ۱۴۰ نفر از کارگران معترض برای پنهان ساختن این حرکت خشونت آمیز در عرض چند ساعت با کمک ماموران شهرداری دوباره دیوارهای تخریب شده را ساختند. ٣۰ تن از کارگران بازداشتی با امضاء تعهدنامه از پاسگاه احمد آباد مستوفی آزاد شدند. ۱۰ کارگر دیگر هنوز در بازداشت بسر می برند. یکی از کارگران آزاد شده گفت: کارگران با امضا تعهد نامه متعهد شدند که دیگر در قبال اجحاف کارفرما و تضییع حقوق، گرسنگی، فقر و زبونی معترض نشوند و در مقابل ظلم واکنشی نشان ندهند. تمامی کارگران بازداشتی بجز علی نادری عضو شورای اسلامی کار این کارخانه از زندان آزاد شدند. حدود ۵۰ تا ۶۰ نفر از کارگران به همراه خانواده های خود در مقابل بخشداری چهار دانگه تحصن کرده و خواستار آزادی همکار خود هستند. همچنین ۶ نفر از ماموران آتش نشانی که از پاشیدن آب جوش بر سر کارگران لاستیک البرز خودداری کرده بودند، به جرم اقدام حمایتی از کارگران بازداشت شدند. ماموران آتش نشانی در سر پیچی از دستور یگان ویژه پلیس از ریختن آب جوش بر سر کارگران معترض خودداری کرده و آب را بر روی اسفالت ریختند.(دسترنج ۲۵،۲۶،۲۷و۲٨/۱/٨۷)

۱۰۰ ـ ٣۵ کارگر کارخانه"نیک شایان پنیر" ساوجبلاغ از کار اخراج شدند، کارگران اخراجی مدت ٣ ماه است که دستمزد و مزایای شغلی خود را دریافت نکرده اند.(دسترنج ۲٨/۱/٨۷)

۱۰۱ ـ ۵۰ کارگر کارخانه"آسیا لنت" سمنان از کار اخراج شدند. کارگران اخراجی مدت ٣ ماه است که دستمزد دریافت نکرده اند.(دسترنج ۲٨/۱/٨۷)

۱۰۲ ـ بیش از ۱۴۰۰ کارگر کارخانه های تولیدی"فرنخ و مه نخ"،"ناز نخ" و "بهداشتی مینا" قزوین در اعتراض به عدم دریافت حقوق مطالبات و مشکلات شغلی دست به تجمع اعتراضی در مقابل واحدهای تولیدی خود زدند. (دسترنج ۲٨/۱/٨۷)

۱۰٣ ـ غلامرضا غلامحسینی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به علت درخواست آزادی منصور اسانلو و به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی در شعبه ۶ دادگاه انقلاب تهران به ۶ ماه حبس تعلیقی محکوم شد.(دسترنج ۲٨/۱/٨۷)

۱۰۴ ـ عطاالله شیشه رئیس ایستگاه ۲۱ آتش نشانی اعلام کرد: بر اثر ریزش آوار در یک ساختمان در حال احداث واقع در خیابان سعادت آباد ۲ کارگر کشته و ۵ کارگر مجروح شدند. وی گفت: نظارت نکردن مهندس ناظر بر نحوه گود برداری ساختمان و نصب نشدن سازه نگهبان در دیواره علت ریزش آوار بوده است.(جمهوری اسلامی ۲٨/۱/٨۷)

۱۰۵ ـ کارخانه "ایران فریمکو" تولید کننده بتن استاندارد کشور در ساوجبلاغ تعطیل و ٣۰۰ کارگر این واحد صنعتی بیکار شدند.(دسترنج ۲۹/۱/٨۷)

۱۰۶ ـ بر اثر ریزش آوار یک کارگر ساختمانی بنام جلال ۲٣ ساله در خیابان ناهید تهران کشته شد. علت ریزش آوار عدم رعایت مقررات ایمنی می باشد.(ایران ٣۱/۱/٨۷)

زندانیان سیاسی محکوم به اعدام:

۱۰۷ ـ صالح نیکبخت وکیل مدافع روزنامه نگاران محکوم به اعدام عدنان حسن پور و عبدالواحد(هیوا) بوتیمار اعلام کرد: عیدالواحد بوتیمار به اتهام محاربه مجددا در شعبه یک دادگاه انقلاب مریوان محکوم به اعدام شد. (بی بی سی ۲۷/۱/٨۷)

محکومین به اعدام:

۱۰٨ ـ عماالدین باقی رئیس انجمن دفاع از حقوق زندانیان اعلام کرد:در سال گذشته ۹ نفر زیر ۱٨ سال در ایران اعدام شدند. ۹٣ نفر منتظر حکم اعدام هستند که در زمان وقوع جرم کمتر از ۱٨ سال داشته اند. تعداد منتظرین حکم اعدام از سالهای قبل در زندانهای ایران دستکم ۱۵۰۰ نفر می باشند.(شهروند امروز ویژه نوروز ٨۷ )

۱۰۹ ـ مجتبی ۲٣ ساله به جرم قتل همسرش زهرا در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سید قاسم حسینی کوه کمره ای و با تائید شعبه ۱۱ دیوان عالی کشور محکوم به اعدام شد.(اعتماد ملی ۱٨/۱/٨۷)

۱۱۰ ـ روشن ۲٨ ساله به جرم قتل محمد ۴۵ ساله در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سید قاسم حسینی کوه کمره ای و با تائید شعبه ۲۷ دیوانعالی کشور محکوم به اعدام شد.(ایران ۱۹/۱/٨۷)

۱۱۱ ـ عیسی تبعه افغانستان به جرم قتل بصیر در شعبه ۷۱ دادگاه کیفری استان تهران و با تائید دیوانعالی کشور محکوم به اعدام شد.(ایسنا ۱۹/۱/٨۷)

۱۱۲ ـ دو مرد جوان به جرم تجاوز به یک دختر دانشجو در شعبه ۷۷ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی ساعی و با تائید دیوانعالی کشور محکوم به اعدام شدند.(اعتماد ۲۰/۱/٨۷)

۱۱٣ ـ "توماژ" دانشجوی ۲۲ ساله به جرم قتل خواهر ناتنی اش"بهواژ" در شعبه ۱۱۵۷ دادگاه جزایی تهران و با تائید شعبه ۲۰ دیوانعالی کشور محکوم به اعدام شد.(اعتماد ملی ۲۱/۱/٨۷)

۱۱۴ ـ کمال ۱۹ ساله به جرم قتل شاهین در شعبه ۷۱ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی نورالله عزیز محمدی محکوم به اعدام شد.(ایران ۲۵/۱/٨۷)

۱۱۵ ـ حسین حقی به جرم قتل مهدی خلیلی در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری استان تهران و با تائید شعبه ۲۷ دیوان عالی کشور، شعبه هفتم تشخیص و شعبه ۱٣ دیوان عالی کشور، محکوم به اعدام شد، متهم در زمان وقوع جرم ۱۶ ساله بوده است.(ایران امروز ۲٨/۱/٨۷)

۱۱۶ ـ سعید ۲٣ ساله به جرم قتل موسی در شعبه ۷۱ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی نورالله عزیز محمدی محکوم به اعدام شد.(اعتماد ۲۹/۱/٨۷)

۱۱۷ ـ حسن ٣۱ ساله به جرم قتل سعید ۲۰ ساله در شعبه دوم دادگاه عمومی شهرستان کازرون و با تائید شعبه ۴۲ دیوان عالی کشور محکوم به اعدام شد.(اعتماد ملی ٣۰/۱/٨۷)

احکام اجرا شده اعدام توسط دادگاهها:

۱۱٨ ـ مولوی عبدالقدوس ملازهی و مولوی محمد یوسف سهرابی از روحانیون اهل سنت به اتهام همکاری با گروه جندالله به عنوان مخلان امنیت اجتماعی که قصد ایجاد تفرقه بین شیعه و سنی داشتند به حکم دادگاه انقلاب زاهدان و با تائید مراجع عالی قضایی در زندان زاهدان بدار آویخته شدند. اجساد این دو روحانی اهل سنت به خانواده هایشان تحویل داده نشد و توسط ماموران امنیتی در گورستان زاهدان دفن شدند.(ایسنا ۲۱/۱/٨۷)

۱۱۹ ـ حمید ـ ه و رضا ـ ش به اتهام محاربه و افساد فی الارض به حکم شعبه دوم دادگاه انقلاب ساری و با تائید دیوان عالی کشور در زندان ساری به دار آویخته شدند.(کیهان ۲۶/۱/٨۷)

۱۲۰ ـ غلامرضا ـ ر ۴٨ ساله به جرم تجاوز به نادر ۱۰ ساله به حکم شعبه ۱۶ دادگاه کیفری اصفهان و با تائید شعبه ۲۷ دیوانعالی کشور در زندان مرکزی اصفهان به دار آویخته شد.(فارس ۲٨/۱/٨۷)

۱۲۱ ـ رسول ـ م به جرم خرید و فروش مواد مخدر به حکم شعبه ۵ دادگاه انقلاب اصفهان و با تائید دادستان کل کشور در زندان مرکزی اصفهان به دار آویخته شد.(فارس ۲٨/۱/٨۷)

۱۲۲ ـ اسماعیل ـ پ ۲۷ ساله به جرم خرید و فروش مواد مخدر به حکم شعبه ۶ دادگاه انقلاب اصفهان و با تائید رئیس دیوانعالی کشور در زندان مرکزی اصفهان به دار آویخته شد.(فارس ۲٨/۱/٨۷)

۱۲٣ ـ محمود ۴۶ ساله به جرم قاچاق مواد به حکم شعبه یک دادگاه انقلاب قم و با تائید دادستانی کل کشور در زندان مرکزی قم به دار آویخته شد.(ایران ۲۹/۱/٨۷)

اخبار مربوط به سرکوب عمومی:

۱۲۴ ـ بدستور قوه قضائیه نیروی انتظامی به یک مهمانی در تهران حمله کرده و ٣۱ دختر و ٣۶ پسر را به اتهام رقص و پایکوبی دستگیر کرده اند.(ادوار نیوز ۲۴/۱/٨۷)

اخبار اجتماعی :

۱۲۵ ـ بر اثر انفجار مین در روستای امیر آباد واقع در بین سردشت و پیرانشهر زنی بنام گلی حسنی کشته شد و فرزندش مجروح گشت.(فعالان حقوق بشر در ایران ۹/۱/٨۷)

۱۲۶ ـ بر اساس آمارهای رسمی موجود در استان ایلام هم اکنون از ۵٨۰ روستای موجود ۵۷٨ روستا تحت پوشش نهاد حمایتی کمیته امداد خمینی بسر می برند. حدود ۱۱۰ هزار نفر از جمعیت ۶۰۰ هزار نفری استان ایلام تحت پوشش کمیته امداد قرار دارند. علیرضا ابراهیمی مدیر کل کمیته امداد خمینی در استان ایلام اعلام کرد: در جریان دوبار سفر ریاست جمهوری به استان ایلام مجموعا ۱۹۲۰۰۰ نامه به رئیس جمهور با موضوع درخواست حمایت و نیازمندی نوشته شده، که به کمیته امداد خمینی استان ارجاع شده است. بر اساس گزارش ملی توسعه انسانی کشور، بیش از ۱۹ درصد جمعیت استان ایلام زیر خط فقر بوده اند.(ایسنا ۲۷/۱/٨۷)

۱۲۷ ـ ایوب کرد رئیس شورای اسلامی شهرستان خاش واقع در استان سیستان و بلوچستان اعلام کرد: بالغ بر ۷۰ درصد مردم شهرستان خاش زیر خط فقر زندگی می کنند. وی گفت: وجود معضلاتی همچون بیکاری، بی سوادی و کم سوادی، فقر ، تبعیض و برخی ناعدالتی ها باعث شده اند که فقیران، فقیرتر و ثروتمندان هرروز ثروتمند تر شوند.(ایسنا ۲٨/۱/٨۷)

"فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امریکای شمالی"

ihrnena@gmail.com ٣۱/۰۱/۱٣٨۷ برابر با ۱۹/۰۴ /۲۰۰٨

ادامه مطلب ...

بی خبری از وضعیت رضا اسدزاده یک فعال دانشجویی

جمعه ۳۰م فروردین ۱۳۸۷

رضا اسدزاده» از فعالین دانشجویی اسبق و دانشجوی اخراجی دانشگاه تبریز در سال ٨۲، ازتاریخ ۲۲ فروردین ۸۷ و در پی احضار به وزارت اطلاعات از منزل خارج گشته و تا این لحظه هیچ خبری از وی در دست نیست و نزدیکانش در بی خبری کامل از وضعیت وی هستند.

به گزارش وبلاک دانش آموزان سوسیالیست تبریز، این فعال دانشجویی مدتی در منزل یکی از بستگانش در تهران سکونت داشت، در ۲۲ فروردین مامورین اطلاعات استان تهران به محل سکونت وی در تهران مراجعه کرده و او را جهت پاسخ به برخی سوالات به اداره ی اطلاعات فرا می خوانند. از آن لحظه تاکنون هیچ خبری از وی در دست نیست و ستاد خبری وزارت اطلاعات نیز از وضعیت وی اظهار بی اطلاعی می کند.

رضا اسدزاده ۲٨ ساله از فعالین دانشجویی سابق دانشگاه تبریز است که در سال ٨۲ و در جریان اعتراضات دانشگاه تبریز از دانشگاه اخراج گشته و همچنین به ۲ سال حبس تعلیقی محکوم شده بود. وی همچنین در جریان برگزاری انتخابات مجلس هشتم در شهرستان شبستر توسط مامورین اداره ی اطلاعات دستگیر شده و پس از ۶ روز آزاد شده بود.

اخبار روز

ادامه مطلب ...