ترجمه فارسی اپیل کیس(Appeal Case) سازمان عفو بین الملل در مورد آقای صالح کامرانی

صالح کامرانی، وکیل و مدافع حقوق بشر ایرانی ـ آذربایجانی، در هجده سپتامبر 2006 (27 شهریور1385) از بند 209 زندان اوین (که توسط وزارت اطلاعات اداره می شود) آزاد شد . سازمان عفو بین الملل بر این عقیده است که وی فقط به خاطر فعالیتهایش به عنوان یک وکیل در دفاع از آذربایجانیان ایران و سایرین و همچنین به خاطر عمل صلح جویانه اش مبنی بر حقوق بین المللی وی برای آزادی بیان و به خاطر حمایت از حقوق بسیار مهم جامعه آذربایجانیان ایران ، بازداشت شد. سازمان عفو بین الملل همچنین نگران این است که صالح کامرانی و خانواده اش از موقع آزادی او مدام توسط مقامات ایران مورد آزار و اذیت واقع شده است. همچنین این که علیه او حکم شده است که بر شغلش ادامه ندهد .
بازداشتی ممنوع الملاقات:
صالح کامرانی در چهاردهم ژوئن 2006 (24 خرداد 1385) «ربوده شد» حدود ساعت 3 بعد از ظهر همان روز صالح کامرانی به همسرش مینا اصغری ، که در خانه اش در تهران بود زنگ زد تا بگوید راهی خانه است. او بایستی قبل از 30/4 یا 5 می رسید. وقتیکه از او خبری نشد،؛ او سعی کرد تا با شوهرش تماس بگیرد ولی موبایل او خاموش بود که این کار از او عجیب به نظر می رسید. مینا اصغری به تمام بیمارستانها و ستاد های انتظامی تهران زنگ زد اما اثری از شوهرش نیافت. موقع عصر او به کارکنان وزارت اطلاعات زنگ زد که بنا به گزارش آنها نیز همان موقع از تائید اینکه شوهرش آنجاست یانه خودداری کردند بعد کارمندان دفتر صالح گفت که او به قصد انجام مصاحبه ای با یک کارمند INS ، یکی از خبرگزاری های آذربایجان، که گفته می شد برای BBC کار می کند ، آنجا را ترک کرده بود.
صالح کامرانی در واقع پنج دقیقه پس از اتمام مصاحبه با سه نفر مامور لباس شخصی مواجه شده بود که یکی از آنها گفته بود از اداره مبارزه با مواد مخدر هستند و از او خواستند تا با آنها برود. وقتی که او مخالفت کرد و یک حکم قضایی خواست آن ماموران تهدید به شلیک کردند پس از بردن او به ماشین او را دستبند زده و مورد توهین و اهانت شدید قرار دادند . یکی از آنها صورت صالح کامرانی را در دستانش فشار داد . او سرانجام به بند 209 زندان اوین برده شد. در ورودی زندان چشمانش را بسته و دستبند را باز کردند. او را مجبور کردند تا لباسهایش را درآورد و تمام وسایلش قبل از انتقال به سلول 77 (در ابعاد m 5/1 ×2 در طبقه دوم) ضبط شد، در آن سلول به او دو تخته پتوی کهنه دادند. در سلول فقط یک پنجره با سه نرده کوچک داشت تا از آنجا ماموران داخل سلول را تحت نظر داشته باشند. چراغ سلول همیشه روشن بود که همین مساله به همراه داد و فریاد های سایر زندانیان و تنش های آنها با بازجوهایشان ، بدین معنی بود که صالح کامرانی مشکلات بسیار حادی در ارتباط با استراحت و خوابیدن داشته است . او به کتاب یا روزنامه و یا همچنین به هوای تازه در داخل سلول دسترسی نداشت ، سلولی که وی آن را سیاه چال کوچک نامید. «اظهارات مبتنی بر شکنجه و بد رفتاری»
پس از چهار روز معلوم شد که در واقع صالح کامرانی توسط وزارت اطلاعات بازداشت شده است . طی مصاحبه ای در 19ژوئن 2006 با رادیو آراز که از سوئد برنامه پخش می کند، مینا اصغری گفت که اجازه یافته است تا با شوهرش در 18 ژوئن 2006 ملاقات کند. اطلاعات بیشتر درباره این ملاقات حاکی از آن بود که این ملاقات 20 دقیقه طول کشیده و در محل بازداشتگاه دادگاه انقلاب واقع شده بود.
صالح کامرانی در یک سلول انفرادی حبس می شد و بنا به گزراشهای رسیده مورد شکنجه های روحی و روانی قرار می گرفت.از جمله او را تهدید به دستگیری همسرش می کردند . همچنین وی را از خوابیدن منع می کردند من جمله طبق گزارشهای رسیده بارها در نصف شب او را برای بازجوییهای طولانی احضار می کردند . او مجموعاً 97 روز در سلول انفرادی بود، اما گفت که گهگاهی زندانیان دیگری را به سلول او می آوردند تا او نتواند در دادگاه شکایت کند که با دیگران نگهداری نمی شد.
بنا به درخواست او حدود یک هفته دست به اعتصاب غذا زد تا اینکه به تهدیدات علیه همسرش پایان بدهند و همچنین یکی از وکلایش به نام رامین محمد خانی را که از زمان بازپرسی او در شعبه 14 ستاد بازپرسی دادگاه انقلاب دستگیر شده بود و به همراه خودش دست بند زده به زندان اوین آورده بودند، آزاد کنند . از تمام زوایای زندگیش پرس و جو کرده و او را تهدید می کردند .
بنا بر گزارشهای رسیده مدارک علیه او شامل سخنرانی ها ، مصاحبه ها ، مکاتبات ، مکالمات تلفنی ضبط شده ، پیامهای کوتاه، اظهارات افراد دیگر در مورد او که شامل برادرانش هم می شود و همچنین اظهاراتی که او را تحت شکنجه و آزار گرفته بودند و حتی شامل عکسی می شد که صالح کامرانی در آن یک کراوات زده بود . او متهم به برقراری ارتباط با سازمانهای حقوق بشر از جمله سازمان عفو بین الملل و برقراری ارتباط با خارجی ها از جمله اسرائیلی ها بود .
امکان دسترسی به خانواده :
طبق گزارشهای رسیده مقامات با مینا اصغری در خصوص امکان آزادی شوهرش به قید ضمانت مذاکره می کردند و به او گفته بودند که برای آزادی شوهرش ده میلیون تومان وثیقه لازم است. ظاهراً مینا اصغری تلاش خود را می کند تا این مبلغ را تهیه کند . اما به او گفتند که این مبلغ به 50 میلیون تومان افزایش دادند . او مجبور شد این مبلغ را نیز فراهم کرده و روز 6 جولای 2006 در انتظار آزادی شوهرش در جلوی زندان اوین سپری کند، انتظاری که برایش نتیجه ای جز این نداشته که به او گویند مدت بازداشت شوهرش افزایش یافته است.طبق گزارش، مینا اصغری روز 18 جولای 2006 را در مقابل زندان اوین منتظر می ماند به امید اینکه بتواند شوهرش را ملاقات کند ، اما این انتظار نیز نتیجه ای در بر نداشت. از آن زمان به بعد مینا اصغری اجازه یافت که در هر دو هفته یک بار شوهرش را ملاقات کند . ملاقات ها همیشه در حضور ماموران وزارت اطلاعات انجام می گرفت که از آنها می خواستند به فارسی صحبت کنند ولی آنها مطلقاً این کار را نمی کردند.
نگرانیهای پزشکی :
صالح کامرانی از یک دریچه قلب معیوب رنج می برد که باید به طور مرتب تحت مراقبتهای پزشکی قرار گیرد تا بتواند میزان نبض خود را کنترل کند . اگر میزان نبض او افزایش یابد در خطر سکته قلبی قرار می گیرد. در طول مدت بازداشتش او را از مراقبتهای پزشکی منع می کردند . همسرش می گوید که در 9 آگوست (18 مرداد) او توسط پزشکان زندان در دو مورد ویزیت شد . اما جایی که او بایستی به بیمارستان انتقال می یافت تا بستری شود ، مانع می شدند. موقعی که در طول بازداشتش ضربان قلب وی افزایش می یافت علی رغم توصیه های دکترش مبنی بر اینکه در چنین مواردی او باید توسط متخصص قلب معالجه بشود ، او را به کلنیک زندان انتقال می دادند که در آنجا توسط یک پزشک عمومی معالجه می شد، و یا حتی بعضی وقتها توسط یک پرستار ، که بدون حضور پزشک از او مراقبتهای پزشکی به عمل می آورد. مطابق معاینات پزشکی پس از آزادیش گزارش شده اشت که وضعیت قلب وی بدتر شده است .
صالح کامرانی در اثر اعتصاب غذا همچنین از ناراحتی های معده رنج می برد و همچنین از ناراحتی های پوستی که توسط یک متخصص پوست که در حال معالجه است ، و از پا درد نیز رنج می برد.
روند محاکمه:
گزارش شد که در جولای (مرداد ماه) پرونده صالح کامرانی تحت رسیدگی شعبه 14 بازپرسی دادگاه انقلاب تهران قرار گرفت .
اما در ماه آگوست (شهریور ماه) گزارش شد که پرونده به شعبه 13 دادگاه انقلاب تهران ارجاع شده است و اینکه اولین جلسه محاکمه به 21 شهریور ماه 85 موکول شد این اولین بار بود که به او اجازه داده می شد تا با وکیل دیگرش ملاقات کند، کسی که هرگز فرصت نیافته بود تا صالح کامرانی را ملاقات کرده ودر مورد پرونده اش با او صحبت کند. جلسه محاکمه بعدی در 21 شهریور ماه انجام گرفت که طی آن طبق ماده 500 قانون مجازات اسلامی ایران مبنی بر اینکه «هر کس به هر شیوه ای بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و با به نفع گروهها و سازمانهای که با نظام مخالف هستند تبلیغ کند به 3 ماه یا یک سال زندان محکوم خواهد شد.» او را به یک سال زندان و 5 سال تعلیق محکوم کردند. مامورین اطلاعات در هر دو جلسه محاکمه حضور داشتند .
حکم دادگاه بدین قرار بود: «در خصوص اتهامات علیه آقای صالح کامرانی فرزند مراد ، در ارتباط با فعالیتهای تبلیغاتیش علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران جرم و خلاف او با بررسی کیفر خواست صادره اثبات شده است ، منجمله گزارش های رسیده از وزارت اطلاعات ، مصاحبه بارادیوهای خارجی از جمله VOA و BBC در مورخ 24 خرداد 85 (صفحه 71 پرونده)، وکالت رسمی او از مخالفان نظام و اخلال گران امنیت ملی و ملیگرایان قومی (ص 71 پرونده) تشدید کمبود امنیت از طریق ابزارهای گوناگون با فرستادن پیامهای کوتاه به افراد مختلف که حاوی تبلیغات علیه نظام جمهوری اسلامی ایران بودند، اعترافات متهم در این باب و اظهارات غیر موجه وی در برابر دادگاه و سایر قرینه ها و مدارک اقتضایی . طبق ماده 500 قانون مجازات اسلامی او با احتساب دوره بازداشتش به یک سال حبس محکوم است. حکم مذکور طبق ماده 25 قانون مجازات اسلامی به مدت 5 سال به حالت تعلیق درآمده تا در صورت ارتکاب جرم در دوره تعلیق به اجرا گذاشته شود.»
به دنبال این جلسه از محاکمه صالح کامرانی از بازداشت آزاد شد.
عنوان : صالح کامرانی ، پس از آزادی از بندن 209 زندان اوین
مزاحمت و ممانعت از حد قانونی برای پرداختن به حرفه اش
طبق اطلاعات رسیده به دنبال آزادی صالح کامرانی از زندان ظاهراً از طرف وزارت اطلاعات تحت مراقبتهای شدید قرار می گیرد:
وی را تعقیب می کنند و تهدید شده است که اگر «کچ رفتاری» کند ، دستگیر خواهد شد. مینا اصغری ، همسرش، بنا به گزارش گفت که صالح کامرانی از موقع آزادیش به یک متخصص قلب مراجعه کرده است که به وی توصیه شده به مدت دو ماه استراحت کند؛ با وجود این وی افزود که او اکنون به نظر می رسد که از یک استرس فوق العاده آسیب زا رنج می برد بخاطر اینکه او خیلی مضطرب و نگران است که نمی تواند بخوابد. صالح کامرانی از موقع آزادیش نتوانسته است به حرفه اش به عنوان وکیل بپردازد چرا که کارت وکالت وی توسط مسئولین ضبط شده وبه طبق آن او هیچ منبع درآمدی جهت امرار معاش خود و خانواده اش ندارد.
بدون کارتش او نمی تواند به وظایفی چون ورود به دادگاه بپردازد . تلفن همراه وی نیز از موقع بازداشتش ضبط شده و به او استراد نشده است و بدین ترتیب او مجبور به بستن دفترش شده ، و موکلانش هیچ وسیله تماس با وی را ندارند . صالح کامرانی و وکیلش هر دو تقاضا کرده اند که تلفن همراه و کارت وکالت وی به او استراداد شود ، ولی از یک چنین خواسته ای ممانعت به عمل آمده است.
ماده 9 منشور سازمان ملل در خصوص مدافعان حقوق بشر حق هرفردی مبنی بر پیشنهاد و فراهم کردن نیروهای کمکی صلاحیتدار شغلی و سایر توصیه ها و امدادهای مربوطه را در دفاع از حقوق بشر و آزادی های بنیانی را مورد تایید و تاکید قرار می دهد ماده 11 همان منشور بیان داشته است که هر فرد حق دارد که یا به طور فردی و یا به همراه دیگران به طور قانونی به شغل و حرفه اش بپردازد. (مجمع عمومی سازمان ملل/قطعنامه 144/53 سال 1998) .
سوابق :
صالح کامرانی وکیل آذربایجانی ـ ایرانی از سال 1999 به شغل وکالت مشغول است. او وکالت تعدادی از آذربایجانیان ایران را که به دلیل فعالیتهای فرهنگی ـ سیاسی بازداشت شده بودند بر عهده گرفته است. صالح کامرانی همچنین تعدادی از فعالان سایر اقوام از جمله نویسنده عرب ایران یوسف عزیزی نبی طرف و مدافع حقوق بشر فارس محسن سازگارا را بطور رسمی در دادگاه دفاع کرده است. او به طور مکرر از طرف نیروهای امنیتی ایران مورد آزار و اذیت قرار گرفته است منجمله تلفنهای تهدید آمیز که وی را تهدید به دستگیری می کرده اند . مکالمات تلفنی وی ، مکاتبات و تماسهایش کنترل می شود و او و همسرش در بدو ورود و خروج از کشور از طرف نیروهای امنیتی مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته اند . از صالح کامرانی در چندین مورد برای خروج از کشور ممانعت شده است . در سال 2005 او همراه برادرش به مدت 3 روز در شهر ارومیه بازداشت شد.
گزارشها حاکی از آن است که صالح کامرانی در خصوص حقوق بشر نیز مقالاتی نوشته و کمک کرده است تا آموزش حقوق بشر برای دانشجویان و وکلا سازمان یابد . محرم کامرانی ، برادر صالح کامرانی ، در روز 30 مارس 2006 بازداشت شده و ظاهراً در طول 19 روز بازداشتش مورد شکنجه و آزار قرار گرفته است. (رجوع شود به ارجنت اکشن 06/86 MDE 2006/039/13 ، 12 آوریل 2006) http:/web.amnesty.org
آذربایجانیان ایران که اکثراً شیعه هستند بزرگترین اقلیت ایران را تشکیل می دهند که حداقل 20- 30 درصد کل جمعیت را تشکیل می دهند آنها به طور عمده ساکن شمال و شمال غرب ایران هستند . آنها به عنوان شیعه متحمل تبعض زیادی به اندازه سایر مذاهب نیستند ، و به خوبی با اقتصاد کشور ادغام شده اند ، اما تقاضای روزافزون برای حقوق فرهنگی و زبانی وجود دارد ، از جمله اجرای قانون اساسی مبنی بر آموزش زبان ترکی آذربایجانی در مدارس، اقلیت کوچکی از آذر بایجانیان ، از جدایی وتجزیه آذربایجان از ایران و اتحاد آن با جمهوری آذربایجان حمایت می کنند. کسانی که در تلاشند تا هویت فرهنگی آذربایجانیان ایران را ارتقاع و تبلیغ کنند مقامات ایران به آنان مشکوک شده و اغلب آنها را متهم به اتهامات مبهم همچون «تبلیغ کردن پان ترکیسم» می کنند.
در آخر ماه ژوئن سال 2005 تعداد زیادی از آذربایجانیان ایران ضمن مشارکت در مراسم فرهنگی قلعه بابک در کلیبر بازداشت شده اند بعدها حداقل 21 نفر از آنها به حبس از 3 ماه تا یک سال محکوم شدند، که تعدادی از آنها پس از محکوم به اتهاماتی همچون «گسترش تبلیغات علیه نظام» تعلیق خوردند. بعضی از آنها همچینن از ورود به کلیبر به مدت 10 سال ممنوع شدند در 31 مارس 2006 بنا به گزارش تعداد زیادی از آذربایجانیان پس از برگزاری تظاهرات به یاد ماندنی در شهر تبریز بازداشت شدند.
در ماه می 2006 تظاهرات گسترده ای در شهرها و شهرستانهای شمال غرب ایران به وقوع پیوست، که طی آن اکثریت جمعیت آذربایجانیان ایران در اعتراض به کاریکاتور منتشره در 12 می توسط روزنامه دولتی ایران که برای آنها توهین شده بود ، به خیابانها ریختند. صدها نفر در حین تظاهرات و بعد از آن بازداشت شدند بعضی از آنها همان طوری که گفته می شود مورد شکنجه قرار گرفته اند، و بعضی دیگر نیازمند مراقبتهای پزشکی در بیمارستان هستند.
انتشار روزنامه در 23 می توقیف و سر دبیر و کاریکاتوریست بازداشت شده اند. منابع اطلاعاتی آذربایجان ایران ادعا کردند که توسط نیروهای امنیتی دهها نفر کشته و صدها نفر زخمی شده اند نیروهای امنیتی عموماً تائید از اینکه کسی کشته شده خودداری کرده و با وجود این در 29 می یک مامور نیروی انتظامی اعتراف کرد که در شهر نقده چهار نفر کشته و چهل و سه نفر زخمی شدند در حالی که اکنون بسیاری آزاد شده اند، تعدادی هنوز در بازداشت به سر می برند و بعضی ها نیز به دوره هایی از حبس و شلاق در ارتباط با تظاهرات محکوم شدند.
فعالیتهای پیشنهادی : لطفاً دادخواستها رابه زبان فارسی ، عربی ، انگلیسی و فرانسوی یا به زبان خودتان تاجای امکان هر چه سریعتر به ما ارسال کنید:
- استقبال از آزادی صالح کامرانی؛
- اظهار نظر درباره اینکه آیا صالح کامرانی را به عنوان یک زندانی وجدان و اندیشه تلقی می کنید که فقط به خاطر فعالیتهای صلح جویانه اش از جمله انجام وظایفش به عنوان یک وکیل زندانی شده است.
- واداشتن مسئولین به اینکه حکم وی را مورد تجدید نظر قرار دهند ، نظر به اینکه حکم تعلیق وی را لغو کنند که اگر به اجرا گذاشته شود منجر به بازداشت مجدد وی به عنوان زندانی فکر و اندیشه خواهد شد.
- فراخواندن مسئولین به استراداد موبایل و کارت وکالتش تا اینکه وی قادر به ادامه دادن شغل وکالتش شود.
- یادآوری مسئولین به عنوان قدرت حاکم به اینکه آنها متعهد به رعایت ماده 19 کنواسیون حقوق مدنی و سیاسی (ICCOR) شده اند که بیان می دارد هر کس حق آزادی بیان و اندیشه دارد.

ترجمه از: ارکین قاراداغلی

متن اصلی(متن انگلیسی)